اطلاعات در رابطه با تخصصهای مختلف دندانپزشکی و قوانین مرتبط با آنها

با تشکر از خانم دکتر مهدیان که این فایل رو در گروه دندونر در فیسبوک به اشتراک گذاشته بودند، لینکش رو اینجا برای اون دسته از دوستان که مایل هستند در رابطه با تخصصهای دندانپزشکی آمریکا اطلاعات بیشتری کسب کنند هم به اشتراک گذاشتم:

http://www.ada.org/~/media/ADA/Education%20and%20Careers/Files/specialty_certifying_board_rpt_2014.ashx

آیا وکیل مهاجرت خوب سراغ دارید؟

خانم مهسا خانبابایی (Mahsa Khanbabai) که مقیم بوستون هستند، از اون جهت که پرونده تعدادی از دوستامون رو انجام دادند و همه از ایشون راضی بودند، خدمت شما معرفی میکنم:

www.mk-immigration.com

mahsa@mk-immigration.com

Tel:  508 297 2065

تخصص ایشون در پرونده پزشکان و دندانپزشکانی هست که مایل به مهاجرت هستند و میخوان ویزا و یا مستقیما گرین کارد بگیرند.

چگونه برای امتحانات بورد قسمت اول و دوم آماده شوم؟

بدلیل اینکه دیگر نمره ای برای امتحانات بورد گزارش نمیشود، زمان زیادی نباید برای این امتحانات صرف کرد و از طرفی لازم هست که هر دو امتحان قسمت اول و دوم رو به رزومه اضافه کرد. البته نشستن سر جلسه بدون آگاهی از منابع امتحانی هم کار درستی نیست. امتحان قسمت اول بورد رو دست کم نگیرین. امتحان سختیه و باید برای اون آماده بود. برای همین توصیه میکنم که دنتال دک رو بعنوان مرجع اصلی انتخاب کنین و اون رو دو یا سه بار دور کنین و در کنارش نمونه سوالات مربوط به امتحان رو که در بازار موجود هست، بزنین و امتحان قسمت اول رو بر دارین. در کل زمانی حدود سه تا شش ماه مطالعه تمام وقت جامع برای کسی که چند سالی هست فارغ التحصیل شده، میتونه کافی باشه. بیشتر از اون اتلاف وقت هست، چون در نظر بگیرین که دانشجویان دندانپزشکی آمریکایی با یک ماه مطالعه سر این امتحان حاضر میشوند. در کل لازم نیست که احساس آمادگی کامل برای این امتحان بکنین، چون هدف پاس کردن هست، نه نمره آوردن. با توجه به اینکه 65 درصد سوالات ساده، 25 درصد متوسط و 10 درصد سخت هست، آوردن نمره 75 بمراتب کار راحتی خواهد بود. استرس و دلهره خواهید داشت وقتی اینجوری برای یک امتحان آماده شده اید،

امتحان بورد قسمت دوم از قسمت اول بمراتب راحت تر هست و اگر جرأتش رو داشته باشین، بدون مطالعه هم میشه سر جلسه حاضر شد. ولی در کل توصیه میکنم که حداقل یک دور نمونه سوالات رو بزنین و اگر خیلی از وضع خودتون نا امید بودین، نیم نگاهی به کارتهای دنتال دک بکنین. در مجموع زمان یک ماه مطالعه برای امتحان بورد قسمت دوم، زیاد هم هست. واقع بینانه زمان سه تا چهار ماه برای دو امتحان میتونه کافی باشه و این مطلب کمک بسیار بسیار زیادی به بهبود رزومه شما میکنه.

در رابطه با موارد امتحانی، تنها نکته ای که میتونم توصیه کنم اینه که بجای زیاد کردن منابع مطالعه، منابع اصلی رو که شامل دنتال دکس و نمونه سوالات هستند مجددا دور کنید. اضافه کردن منابع جز افزودن استرس، کار دیگه ای انجام نمیدن.

من دیگه تصمیمم رو گرفتم و میخوام بیام آمریکا. از کجا شروع کنم؟

اول از همه پست “اقدامات لازم الاجرا قبل از مهاجرت” این وبلاگ رو مطالعه کنین. اون پست کلیه مواردی رو که قبل از مهاجرت باید در نظر بگیرین، برای شما توضیح میده.

اولین قدم جمع آوری مدارک و ریزنمرات و ترجمه رسمی آنهاست به این شرح:

– نمرات سال آخر دبیرستان

– دیپلم

– نمرات دوره عمومی

– مدرک دندانپزشکی عمومی

این مدارک برای ثبت نام در امتحانات بورد آمریکا لازم هست. بقیه موارد مثل نمرات دوره تخصصی و مدرک تخصصی، گواهی طرح، پروانه مطب، دوره فلوشیپ، مقاله، در صورت وجود باید جمع آوری و ترجمه شوند تا در رزومه مورد استفاده قرار بگیرند.

یک سری کارها هست که از طریق اینترنت باید انجام شوند که میتوانید از همین الان برای آنها اقدام کنید و لزومی ندارد تا زمان مهاجرت برای آنها صبر کنید. در حقیقت با انجام این امور، کار شما در زمان مهاجرت آسانتر میشود:

1- دریافت dentpin : مراجعه کنید به سایت https://www.ada.org/dentpin.aspx

2- ثبت نام و شرکت در امتحان تافل. مراجعه کنید به سایت www.ets.org/toefl

– ارسال اصل مدارک اشاره شده بهمراه یک کپی از ترجمه انگلیسی آنها به ECE و WES که موسسات ارزشیابی مدارک هستند (توصیه میکنم به هر دو این موسسات جداگانه اصل مدارک رو ارسال کنید و ارزشیابی هر دو را در اختیار داشته باشین.

3- ثبت نام در سایت CAAPID برای دوره های تکمیلی. مراجعه کنید به سایت

 http://www.adea.org/dental_education_pathways/CAAPID/Pages/default.aspx

4- ثبت نام در سایت PASS برای امکان اقدام برای اکثر دوره های تخصصی. مراجعه کنید به سایت

 https://portal.passweb.org

5- ثبت نام در سایت Match برای امکان اقدام در بعضی از دوره های تخصصی. مراجعه کنید به سایت

 https://portal.passweb.org

6- گشت و گذار در سایتهای دانشکده های دندانپزشکی آمریکا جهت آشنایی با شرایط تک تک دوره های تخصصی یا تکمیلی مختلف.

7- جمع آوری و تکمیل رزومه علمی، مدیریتی، اقتصادی، هنری، ورزشی

8- تهیه توصیه نامه از رئیس دانشگاه، اساتید مطرح یا همکاران گرامی

9- نوشتن پرسنال استیت منت

10- آماده شدن برای امتحانات بورد قسمت اول و دوم آمریکا: زمانی بیشتر از شش ماه رو برایش در نظر نگیرید.

توصیه میکنم موارد سه تا پنج رو صرفنظر از اینکه امسال میخواین بیاین یا بعدا و صرفنظر از اینکه میخواین برین دوره تخصصی یا تکمیلی، بطور کامل انجام بدین. منتهی پرداخت وجه آنها رو تا زمانی که مطمئن نشدین میخواین به آمریکا مهاجرت کنین، به تعویق بندازین. دلیل این توصیه اینه که اولا در طی این پروسه از موارد ضعف و قوت پروندتون آگاه میشین، با روند کار برای ورود به دوره های تکمیلی و تخصصی آشنا میشین و مدارکتون رو کامل میکنین. در پایان اگر فرضا بعد از تکمیل پروندتون در این وبسایتها، اون سال مهاجرت نکردین، میتونین مواردی رو که آماده کردین، ذخیره کنین برای سال بعد. به این صورت سالی که آماده مهاجرت هستین، کار کمتری برای انجام خواهید داشت. تکمیل این وبسایتها، هیچ نمره منفی برای شما نخواهد داشت تا زمانی که پول رو پرداخت نکردین. برای همین نگرانش نباشین و در وقت اضافتون با خیال راحت اقدام به تکمیل مشخصاتتون در این وبسایتها بکنین.

توصیه میکنم که این موارد رو تا قبل از تابستان سالی که میخواین وارد پروسه گزینش بشین، انجام داده باشین. برای این مطلب لازم هست که  قبل از پایان زمستان و آغاز بهار به آمریکا مهاجرت کنین که در فصل بهار با برداشتن امتحانات بورد قسمت اول و دوم،  رزومه شما برای ثبت نام در دوره های تکمیلی یا تخصصی کامل باشه ان شاء الله

آیا میتوانم برای هر دو امتحان بورد بطور همزمان اقدام کنم؟

خیر.  شرط شرکت در قسمت دوم امتحان بورد، قبولی در قسمت اول امتحان بورد. هست. با توجه به اینکه چند هفته از زمان شرکت در قسمت اول امتحان طول میکشد تا نتیجه آن به شما گزارش شود، زمان لازم را در برنامه ریزی خود برای مهاجرت در نظر بگیرین.

 آیا برای ورود باید امتحان DAT (Dental Admission’s Test) را بردارم؟

امتحان DAT امتحانی هست که دانشجویان آمریکایی که میخواهند وارد دندانپزشکی شوند، بعد از گرفتن لیسانس عمومی اون رو بر میدارن و قبل از اینکه امتحان بورد بشکر قبولی-ردی دربیاد، برای ورود به دوره های تکمیلی و تخصصی لازم نبود. هنوز هم

اکثر دانشگاهها، امتحان DAT برای ورود به دوره های تکمیلی یا تخصصی لازم ندارند. البته یک سری استثناها هم وجود داره که اگر به آنها فکر میکنید، باید این امتحان را بردارید و سعی کنین نمره خوبی هم در آن بگیرین. نتیجه اینکه بدون امتحان DAT تعدادی از گزینه های خود را از دست میدهید، ولی همچنان توانایی رقابت با سایر متقاضیان را خواهین داشت، چه برای دوره های تکمیلی و چه برای دوره های تخصصی.

برای کسب اطلاعات بیشتر در رابطه با امتحان دی ای تی به این لینک مراجعه کنین:

http://www.ada.org/dat.aspx

لازم به ذکره که این امتحان کتب مربوط به خود رو برای آماده شدن داره. بعنوان مثال میشه به کتابهای موسسه های Kaplan، Barons که برای این امتحان طراحی شده اند، اشاره کرد.

آیا بدون دوره تکمیلی و تخصصی در آمریکا، میشه یک راست از ایران یا جای دیگه اومد و کار کرد؟

بله. البته این امر محدود به ایالت مینسوتای آمریکاست که فعلا قانونی داره که این اجازه رو به همه دندانپزشکان دنیا، از ایران گرفته تا بورکینافاسو، این اجازه رو میده که پروانه کار دریافت کنند منوط به اینکه بوردهای قسمت اول و دوم و یک امتحان عملی رو مریض رو با موفقیت به انجام برسونند. البته پروانه کار اولیه محدود خواهد بود و شما نیاز به داشتن یک اسپانسر هستید که این اسپانسر در حقیقت یک دندانپزشک هست که قبول میکنه  شما زیر پروانه اون کار کنین به مدت سه سال. این اسپانسر میتونه یک کمپانی بزرگ دندانپزشکی هم باشه. بعد از سه سال، شما مجاز میشین که پروانه دائم اون ایالت رو دریافت کنین و در حقیقت مجاز میشین که مطب خودتون یا کلینیک خودتون رو بزنین. با توجه به اینکه سه سال زمان برای دریافت گرین کارد هم لحاظ میشه، اگر اسپانسر شما تحویلتون بگیره و قبول کنه که پرونده گرین کارت شما رو هم به جریان بندازه، شما بعد از سه سال با یک پروانه دائم و یک گرین کارت کارتون در اون شرکت تموم میشه.

بعد  از اینکه پروانه دائم ایالت مینسوتا رو دریافت کردید، این امکان رو خواهید داشت که در تعدادی از ایالتهای دیگه آمریکا، منوط به اینکه سابقه کاری لازمشون رو نشون بدین، پروانه کار دریافت کنین. قوانین این بخش ایالت به ایالت متفاوته و  کلا این قوانین دائم در حال تغییر هستند. به عنوان مثال، الان ایالت کالیفرنیا این اجازه رو به شما میده که اگر دارای لایسنس ایالت دیگه ای هستید، با ارائه  پنج هزار ساعت سابقه کار، مجاز میشین که پروانه دائم ایالت کالیفرنیا رو دریافت کنین. لازم به ذکره که در آمریکا پروانه دائم همون پروانه مطب هم محسوب میشه. قوانین مربوط به این مدل پروانه گرفتنها رو در بخش Licensure by Credentials هر بورد ایالتی میتونین پیدا کنین.

توجه کنین که این قوانین میتونند تغییر کنند و اعتباری نیست که چند سال دیگه از این طریق بشه پروانه کار گرفت بدون اینکه یک ساعت کلاس در آمریکا گذروند. منبع:

http://www.dentalboard.state.mn.us/Licensing/NonAccreditedDentistsInternationalEducated/tabid/130/Default.aspx

 منبع قوانین مربوط به کالیفرنیا:

http://www.dbc.ca.gov/applicants/lic_by_cred.shtml

چه توصیه هایی برای مرحله مصاحبه دارید؟

نکته جالبی که بعنوان یک مصاحبه کننده بهش رسیدم اینه که در دقیقه اول مصاحبه، مصاحبه کننده 75 درصد تصمیم گیری رو انجام میده. مواردی که در این تصمیم گیری نقش دارن شامل ظاهر، لحن، شیوایی و تون صدا، شخصیت طرف (گوشه گیر/ پر رو، پرخاشگر/متواضع، …) و Body Language طرفه.

بعد از معرفی اولیه، بیش از 5 دقیقه لازم نیست تا تصمیم گیری صد درصد در مورد متقاضی در ذهن مصاحبه کننده انجام بشه. شما باید تمرین کنین تا بتونین در طی این 5 دقیقه، خودتون رو به بهترین نحو معرفی کنین و بنوعی خودتون رو یک انسان متفاوت و برتر از سایر کاندیداها نشان بدین. هر دوره ای معمولاً چند برابر ظرفیت پذیرش افراد رو برای مصاحبه دعوت میکنه و باید از بین کاندیداهای متعدد تعدادی رو انتخاب کنه. این پروسه برای مصاحبه کننده چند برابر مصاحبه شونده سخت و طاقت فرساست. برای همین شما باید تصمیم گیری رو برای تصمیم گیرنده راحت کنید و بهترین شکل اون اینه که نشون بدین متفاوت هستین.

چیزی که ایرانیها رو میتونه براحتی با سایر کاندیداها متفاوت کنه، خلق و خوی دوستانه و خوشحال اونهاست. ما بواسطه فرهنگمون (البته بماند که در چند دهه اخیر حسابی دست کاری شده)، انسانهای خوش جوش و خوش مشربی هستیم و در برقراری ارتباط با سایرین معمولاً مشکلی نداریم (به شرطی که زبان انگلیسی مانعی برای این امر نباشد). بهترین توصیه ای که میتونم داشته باشم اینه که سعی کنین خودتون باشین و بدون استرس و ریلکس سعی کنین تا امتیازات مثبت خودتون رو نشون بدین تا در ذهن طرف حک بشه.

در اکثر دانشکده ها، صرف یک وعده غذایی با رزیدنتها یا دانشجویان سال بالایی در پروسه مصاحبه گنجانده شده. این فرصت خیلی مناسبی برای شماست تا خودتون رو نشون بدین و سعی کنید تا حداکثر استفاده رو اون ببرین. حتی اگر دانشجوها یا پرسنل دیگر در کمیته مصاحبه کننده نقشی نداشته باشند، چنانچه شما موفق شوید تا با آنها ارتباط برقرار کرده و خود را بقول معروف در دل آنها جا کنید، علاوه بر اینکه میتوانید اطلاعات مفیدی از آنها در رابطه با کمیته مصاحبه کننده کسب کنید، در عین حال خبر رفتار و معایب و حسنات شما بطور مستقیم یا غیر مستقیم به گوش کمیته مصاحبه کننده خواهد رسید. همیشه این وعده غذایی را جزئی از پروسه مصاحبه خود در نظر بگیرید و به آن به چشم یک فرصت نگاه کنید.

حال سایر مواردی که قبلاً نوشته بودم را با کمی تصحیح در ادامه ذکر میکنم. با آرزوی موفقیت برای شما.

مهمترین مسأله ای که در مصاحبه باید مد نظرتون باشه اینه که مصاحبه کننده دنبال اینه که اول ببینه آیا شما همونی هستین که قبلاً رو کاغذ باهاش آشنا شدن و دوم اینه که شما رو از نظر شخصیتی مورد ارزیابی قرار بدن. سوالایی که دنبال جوابشن معمولاً ایناست:

-آیا کسی هستین که بقیه بتونن باهاتون کنار بیان

– از عهده استرسی که در انتظارتونه بر میاین،

– میتونین با بقیه و یا با اونها ارتباط برقرار کنین،

– انگلیسی محاوره ایتون در چه حدیه

– هدفتون از اینکه اومدین اینجا چیه؟

– چرا این دانشکده و این دوره را انتخاب کردین؟

– گذشته خودتون رو توضیح بدین

– آینده رو چجوری میبینین؟ آینده خودتون رو چجوری میبینین؟ ده سال دیگه خودتون رو کجا میبینین؟

– یک نقطه ضعف و یک نقطه قوت از خودتون بگین. حتماً نقطه ضعفی از خودتون ذکر کنین، گفتن اینکه نقطه ضعفی ندارم، خودکشی مصاحبه ای بشمار می آید).

– آیا آدم عصبی هستین یا اینکه میتونین استرس رو کنترل کنین (معمولاً تو زمان مصاحبه، Body Language شما تحت نظره)

– یک سوالی میکنن که هیچ ربطی به هیچی نداره!! هدف فقط اینه که ببینن وقتی شما در موقعیت استرس زا قرار میگیرین، چجوری واکنش نشون میدین، عرق میکنین، عصبی میشین، بحث میکنین، میخندین، میلرزین، … .

فکر کنم ۹۹٪ مواردی رو که ممکنه باهاش روبرو بشین رو گفته باشم! خلاصش اینکه اگه دیدین سوالی که کردن جوابش رو بلد نیستین، فقط خودتون رو جمع کنین و تحت استرس قرار نگیرین. فرض کنین که این سوال یک سوال گمراه کنندست و فقط میخوان ببینن که شما چجوری شرایط رو کنترل میکنین. یک جواب بیربط هم دادین، دادین، ولی حالتتون سعی کنین عوض نشه.

– بعضی وقتا بعضی دوره ها یک سری امتحانات علمی و عملی هم در نظر میگیرن. امتحان علمی معمولاً تأثیر قطعی نداره، ولی امتحان عملی رو خیلی جدی بگیرین. چرا که بعضی دوره ها اصولاً ملاک گزینششون امتحان عملیه. البته آماده شدن برای امتحان عملی رو میتونین به بعد از زمان مهاجرت واگذار کنین. چون که از زمانی که به مصاحبه دعوت میشین تا وقتی که مصاحبه بناست اتفاق بیفته، معمولاً زمان برای آمادگی برای امتحان عملی کافیه. ناگفته نمونه که هر دوره ای اگه امتحان عملی برگزار میکنه، مخصوص خودشه و هیچ فرمت کلی وجود نداره.

اولاً، معمولاً دانشکده های غرب آمریکا امتحان عملی دارن، ثانیا که این امتحانا اکثرا روی دندون پلاستیکی یا گچی هستش و از تراش کلاس دو، کلاس سه یا پنج، تراش بریج، تراش کراون طلا یا PMF یا سه چهارم کراون یا اینلی طلا یا اونلی طلا خارج نیست (دانشگاه لومالیندا سیستم خودشو داره که میتونین با مراجعه به سایت student doctor network که لینکشو گذاشتم، اطلاعات لازم رو کسب کنین).

بعد از اتمام مصاحبه، منتظر میمونین تا خبر قبولی یا لیست ذخیره شدن یا رد شدنتون بیاد. ان شالله که خبر خوب دریافت میکنین.

 مطالب زیر توسط یکی از اعضای گروه دندونر در فیسبوک با نام احسان صدیق آرا که تجربه مصاحبه کردن برای دوره تکمیلی در دانشگاه ایندیانا رو داشته رو بعد از دریافت اجازه از ایشون برای شما ذکر میکنم. توصیه های بسیار خوبی کردن که لازمه اونها رو هم کمال و تمام در نظر بگیرین:

” دوستان سلام من سال گذشته در دانشگاه ایندینا پذیرش گرفتم و امسال یکی از مصاحبه کنندگان بودم به جهت اینکه یکی از متقاضیان امسال یک ایرانی بود لازم دانستم توصیه هایی را داشته باشم -اول اینکه اصلا شل و ول حرف نزنید 

دوم اینکه کاملا قوی از رزومه و کارهایی که کردید حتی کوچک صحبت کنید و بزرگش کنید سوم اینکه از دانشگاه های دیگر بد نگویید مثلا در جواب اینکه چرا به این دانشگاه علاقه مندید این جواب خوبی نیست که چون از فلان دانشگاه بدم می آید پس به دانشگاه شما علاقه مند شدم چهارم حتما لباس رسمی بپوشید حتی اگر هوا سرد است ظاهر لباس شما همچنان باید رسمی بودنش را نشان دهد پنجم اگر متخصص هستید و برای دوره تکمیلی دارید مصاحبه می شوید باید نشان دهید که تجربه کافی در زمینه دندانپزشکی عمومی هم داشته اید ششم آمادگی پاسخ به این سوال را داشته باشید که موقعیتهایی در زندگی تان را تعریف کنید که استرس بدی پیدا کردید یا شرایط دشوار بوده، چه در محیط دندانپزشکی و چه خارج از آن و شما چطور آن را مهار و کنترل کرید

هفتم اگر فعالیتهای مدیتریتی leadership داشتید حتما بگویید و سعی کنید حتما داشته باشید 

هشتم دانشگاهی که در آن مصاحبه انجام میدید بدانید چقدر به تحقیق علاقه مند است چه قدر به کلینیک. مثلا در دانشگاه ما بسیار به کلینیک توجه می شود و وقتی برای تحقیق در مقطع عمومی نیست. پس دانشجویی که کار تحقیقاتی زیاد انجام داده، شاید خیلی جذابیتی برای دانشگاه ما نداشته باشد. و بالعکس. نهم دانشگاه های دیگر را نمی دانم ولی در دانشگاه ما امتحان عملی بسیار مهمتر از مصاحبه است. دهم بعضی از متقاضیان روزهای قبل آمدند و چون می دانستند مصاحبه کنندگان از پذیرش شدگان سال پیش هستند آمدند و با ما آشنا شدند و نهار خوردند و فکر کنم کار خیلی خوبی بود که کردند.” 

 نکته مهم: حتماً برای تمام دوره هایی که میتونین، اقدام کنین. همونطور که گفتم، هیچ چیز نمیتونه قبولیتون رو صد درصد تضمین کنه. پس منطقی اینه که تمام شانسهای خودتون رو در نظر بگیرین. ممکنه که هزینه اش چند هزار دلار بیشتر بشه، اما حواستون باشه که هزینه یک سال پشت خط موندن بمراتب بیشتر از این حرفاست.

در رابطه با گذاشتن وثیقه در حین دوران طرح عمومی برای آزاد کردن نمرات چه توصیه ای دارین؟

(متن زیر بطور کامل برگرفته از گروه دندونر در فیسبوک و به قلم یکی از اعضا (ن. ک.) نوشته شده که بدلیل جامعیت و مفید بودن، عینا اینجا نقل میکنم)

“ميخواستم تحربه خودم در مورد گذاشتن وثيقه در حين دوران طرح عمومي براي آزاد كردن نمرات و دانشنامه و همزمان طي كردن دوران طرح ، در اختيار بقيه دوستاني كه ممكنه بخوان اين كار رو انجام بدن، بگذارم! چون خيلي ها منو هم واسه انجام اين كار ترسوندند چون عقيده دیاشتند كه ممكن وزارت خونه اذيت كنه موقعه پس دادن وثيقه! و حتي وثيقه رو پس نده و از نظر خيلي ها اين كار نشدني و غير منطقي بود!

اون دسته از دوستان كه نمي خواهند زمان از دست بدند و زمان پايان طرح اونها با شروع زمان اپلاي دانشگاه هاست، دوران طرح زمان خوبيه كه بتونيد خيلي از كارها رو انجام بدند! مثل تافل , ارسال مدارك براي اي سي اي، و مطالعه براي امتحان برد آمريكا!

براي ارسال مدارك به اي سي اي، شما بايد اصل دانشنامه و ريز نمرات و كپي ترجمه رو ارسال كنيد بدون اينكه لازم باشه بسته مهر و موم شده از طرف دانشگاه ارسال بشه چون در اين صورت ممكن اصل مدرك و واسه خودشون نگه دارند و باز دردسر داره تا دوباره واستون بفرستند! اما در مورد وثيقه :

١- شما قبل از ٦ ماه مانده به پايان طرح ميتونيد جهت آزادسازي مدارك اقدام كنيد.

٢-وثيقه ميتونه ملك باشه كه شرايط خاصي داره و معمولا زمان بيشتري ميگيره يا اينكه به صورت نقدي باشه كه ١ الي ٢ روزه كل كار ها انجام ميشه.

٣- مبلغ وثيقه براي دندانپزشكي ٥٠ ميليون تومان است كه به ازاي هر يك ماه گذشتن از طرح مبلغ ناچيزي از اون كم ميشه مثلا من دي ماه ٩١ شروع به طرح كردم و مهر ٩٢ وثيقه گذاشتم به مبلغ ٤٧ ميليون تومان!

٤- مدارك شما از دانشگاه محل تحصيل به وزارت خونه ارسال ميشه و حتما تاكيد كنيد كه اصل مدارك رو بفرستند نه كپي ( مشكلي كه واسه من پيش اومد علي رغم اينكه وزارت خونه گفته بود اصل فرستاده بشه) و بعد شما از وزارت خونه مدارك و تحويل ميگيريد.

٥- وزارت خونه بعد از آزادسازي مدارك به شما ٢ ماه مهلت ميده تا نمرات و دانشنامه رو ترجمه كنيد و مجددا اصل نمرات و دانشنامه رو تحويل وزارت خونه بديد اگر به زمان بيشتري نياز داشتيد حتما بايد وزارت خونه رو در جريان بگذاريد وگرنه حق اينو دارند كه وثيقه شما رو ضبط كنن و حتي با اتمام طرح و خريد سنوات هم اون رو پس ندند!!!! ( اين مرحله ي حساس اين كاره) 

٦- بعد از ترجمه و استفاده لازم از مدارك، و تحويل مجدد به وزارت خونه، مدارك تا اتمام طرح و خريد سنوات، تو وزارت خونه ميمونه! 

٧- بعد اتمام طرح با ارايه گواهي پايان طرح و مجوز تحويل مدارك به وزارت خونه، شما اصل نمرات ، دانشنامه و وثيقه خودتون رو پس ميگيريد!

و اما مجوز تحويل مدارك و خريد سنوات چيست؟ دانشجويان دندانپزشكي بعد اتمام دوره تحصيل ١٢ سال تعهد خدمت به كشور دارند، كه ٢ سال اون با طرح كم ميشه و ١٠ سال بعدي رو ميتونيد خويداري كنيد كه معادل سالي ٥٠٠ هزار تومان هست! ( براي دانشجويان پزشكي معادل سالي ٧٠٠ هزار تومان) البته طبق گفته دانشگاه اين مبلغ قراره بيشتر بشه در آينده! در رابطه با دوستاني كه رتبه كل كنكور سراسري زير ٥٠٠ كسب كردند اين مبلغ كمتر از نصف ميشه و به ٢ ميليون تومان ميرسه كه براي اين كار سازمان سنجش بعد از درخواست واحد دانش آموختگان دانشكده، نامه ي جهت اثبات اين مساله ارسال ميكنه كه حدودا يك هفته طول ميكشه اما حضوري هم ميشه با اصرار فراوان يك روزه نامه رو گرفت! 

جهت خريد سنوات، بايد تمام بدهي ها با دانشكده محل تحصيل تصفيه بشه و بعد از اون سنوات خويداري ميشه و واحد دانش آموختگان دانشكده به شما مجوز تحويل مدارك و ميده! اگر وثيقه گذاشته باشيد مدارك و از وزارت خونه تحويل ميگيريد در غير اين صورت از دانشكده محل تحصيل! “

در رابطه با گرفتن ویزا چه مواردی را در نظر بگیریم؟

(رفرنس مطالبی که در این قسمت میخوانید، گروه دندونر در فیسبوک و به قلم دوست عزیزم دکتر ناصر رضایی هست که با گرفتن اجازه از ایشون اینجا به اشتراک گذاشتم)

وقت سفارت و گرفتن ویزا در پروسه گرفتن ویزا و وقت سفارت به نکات زیر توجه داشته باشید:

کلیه کارهای پرکردن فرم DS-160 و وقت گرفتن از سفارت ها به صورت اینترنتی و شخصی انجام میشه. و اگر آژانسی یا وکیلی این کارو براتون انجام میده و هزینه ای می گیره، صرفا همون روال طی میشه.

www.usvisa-info.com

سه سفارت آنکارا، ایروان و دبی شرایط ویژه ای مخصوص ایرانیان دارند. یعنی کلیه افراد داخل سفارت به زبان فارسی مسلط هستند و وب سایت آن ها نیز توضیحات فارسی نیز دارد. شما به صورت آنلاین خودتون میتونید وقت سفارت بگیرید. مثلا در وب سایت ایروان تذکری داده به ایرانیان که مثلا زودتر از 15 دقیقه قبل از وقتتون نیاید. به صورت آنلاین شما میتونید ببینید کدوم روز خالی هست و برنامه سفرتون رو بچینید.

سفارت ترکنمستان، عشق آباد هم به لحاظ نزدیکی و کم خرج بودن سفرش مورد توجه خیلی ها است. ولی به زبان انگلیسی باید مسلط باشید. که مسلما دانشجویان در این قضیه مشکلی ندارند. سفارت ترکمنستان به صورت ایمیلی وقت میدهد. شما اول وقت ساعت کاریشون ایمیل می زنید. معمولا خیلی سریع جواب می دهند.اطلاعات دقیقتر رو می تونید تو سایت این سفارت پیدا کنید. دیگر کشورها رو من تجربه ای ندارم.

توجه کنید که سفر به کشور های امارات، ارمنستان و ترکمنستان به ویزا نیاز دارید. ویزای ارمنستان داخل فرودگاه، ویزای امارات را آژانسی که بلیط میگیره و ویزای ترکمنستان رو سفارت تهران و در مواردی دیده شده دفتر کنسولی مشهد نیز صادر کرده. برای ویزای ترکمنستان معمولا حدود 100 دلار (اگر اشتباه نکنم) آژانس ها می گیرند برای دعوت نامه. اگر ایمیل تائید وقت سفارتتون رو ببرید نیاز به هزینه جهت دعوت نامه نیست.

در تکمیل فرم DS-160 نهایت دقت رو بکنید. چون عملا بیشترین تاثیر رو در تصمیم افسر سفارت داره. توصیه می کنم بعد از تکمیل اون یک پرینت برای خودتون داشته باشید تا روز قبل از مصاحبه یک مرور بکنید. معمولا از این فرم افسر زیاد سوال میکند و اگر سهوا اشتباه باشه جوابتون با اون چیزی که تو فرم پرکرده اید خیلی ناجور میشه.

کلا پروسه ویزا گرفتن مثل اپلای کردن در دانشگاه ها خیلی قابل پیش بینی نیست. شما باید با بشترین مدارک مراجعه کنید در روز مصاحبه. به قول یک وکیل مهاجرت ویزا گرفتن مثل تکمیل یک پازل هست. هرچه تعداد قطعات بیشتری کنار هم قرار بگیره، به هدف نهایی نزدیکتر می شوید.

برای ویزای توریستی B1/B2 این موارد امتیاز مثبت دارند: داشتن شغل و درآمد مناسب در ایران، خانه، ماشین در ایران. نداشتن فامیل نزدیک در آمریکا، ماندن همسر در ایران برای متاهلین، سفر خارجی زیاد رفتن مخصوصا اروپا (شینگن)، و کلیه مدارکی که نشون بده شما بزودی به کشور بر می گردید. ویزا برای کنگره رو من چند مورد اخیرا دیدم که خیلی جواب مثبت نگرفتند. کلا ویزای توریستی اصلا قابل پیش بینی نیست.

برای ویزای دانشجویی F1 تقریبا موارد گفته شده نیز تاثیر دارند ولی خیلی معمولا سخت گیری نمیشه. مخصوصا برای رشته های پزشکی و دندانپزشکی. فقط باید خوب بتونید به افسر توضیح بدید که این دوره که ثبت نام کردید به چه دردی می خورد و برای آینده کاری یا شغلی شما در ایران مفید هست. معمولا آمار گرفتن ویزای دانشجویی بالاتر از توریستی هست و کلیرانس آن معمولا خیلی زودتر می آید.

روز مصاحبه سفارت:

به موقع برید. خیلی آرام و خونسرد باشید. مدارک ترجمه شده را همراهتون داشته باشید به همراه کپی هاش. همه رو طبقه بندی کرده باشید که اگه مدرکی رو افسر ازتون خواست جلوی باجه مصاحبه هول نشید و پیدا نشه. یک نسخه از CV هم داشته باشید. معمولا این نسخه برای گروه مهندسین که Job Offer دارن مورد سوال قرار می گیره ولی خب اگر سوال شد و نداشته باشید ناجور می شه. اگر افسر سفارت اون را بخواهد، برای این است که یه سابقه ای از فعالیت و تحقیقات شما رو داشته باشه .به عنوان یه اصل کلی هرچی بیخیال تر و آروم تر باشید بیشتر نتیجه می گیرید. یعنی اصلا نباید خودتون رو مشتاق گرفتن ویزا نشون بدید! اگر پرسیدن الان بهت ویزا ندیم چیکار میکنی، می گویید که به زندگیم می رسم مشکل پروندم رو حل می کنم و دوباره اقدام می کنم. یه اصل کلی دیگه اینه که فقط هرچه مورد سوال قرار میگیره رو جواب بدید. نه اینکه مثلا در جواب اینکه درآمدت چقدره هرچی املاک و ماشین دارید بگید و کلی توضیح بدید. توضیح اضافه یعنی اصرار بر گرفتن ویزا! روز قبل رفتن به سفارت آدرس رو چک کنید که دیر نرسید و مدارکتون رو از قبل تو سایت همون سفارت چک کرده باشید.در پایان توصیه می کنم قبل از سفارت رفتن از سایتwww.applyabroad.com اطلاعات به روز افرادی که اخیرا به اون سفارت رفتند رو چک کنید. این سایت تجربیات خوبی در دسترس شما قرار می دهد.

پرسپتورشیپ دوره های Observe هست که معمولا برای گرفتن ویزا استفاده میشود. قبولی در این رشته ها معمولا خیلی سخت نیست. با توجه به اینکه خیلی رقابتی در ورود به آنها وجود ندارد، صرفا با اقدام به موقع و کامل بودن مدارک میتونید احتمال قبولیتون رو بالا ببرید.

نکات مثبت: گرفتن آسان تر ویزا از سفارت ( ویزای دانشجویی معمولا 2 ساله و مالتیپل صادر می شود ) ، با گذروندن این دوره فرصت این رو دارید که در محیط دانشگاه هر فعالیتی که علاقه مندید بجز درمان بیمار انجام بدید. مثل زمان مناسب برای پاس کردن امتحانات بورد پارت 1 و 2 ، تحقیق، آشنایی با رشته مورد علاقه ، آشنایی با اساتید، ایجاد رابطه برای گرفتن توصیه نامه برای اپلیکیشن های آینده، نشون دادن علاقه خودتون به اساتید و تاثیر گذاشتن در پذیرش احتمالی آینده در اون دانشکده. چند مورد اخیر با توجه به رقابت شدید بین تعداد زیاد اپلیکنت های هر سال اهمیت زیادی دارند. بعد از گذراندن سه کوارتر متوالی پرسپتورشیپ(9ماه) شما واجد شرایط استفاده از یک سال OPT می شوید. به این معنی که در فرم I-20 شما ذکر می شود که به مدت یک سال واجد شرایط OPT هستید یعنی یکسال بدون تمدید I-20 میتوانید در آمریکا اقامت داشته باشید. OPT یا Optional Practical Trainingیک مجوز کار محدود هست در ارتباط با رشته خودتون. البته این مجوز شامل کار درمانی بر روی بیمار نمی شود!

در مورد ویزا توجه داشته باشید که تاریخ انقضای مندرج در ویزا به معنی مدت مجاز اقامت شما در آمریکا نیست! ویزا صرفا جهت ورود به آمریکاست. در برگه I-20 که دانشگاه برای شما صادر می کند یک تاریخ پایان مدت تحصیل مشخص شده است. شما بعد از اون تاریخ فقط 60 روز مهلت دارید در آمریکا بمانید)این مدت تحت عنوان Grace Period شناخته می شود( و بعد از آن باید حتما خارج شوید. مگر اینکه قبل از پایان دوره تحصیل خود دوره تحصیلی خود و متعاقبا I-20 خودتون رو تمدید کرده باشید. کلا تا زمانی که شما I-20 معتبر داشته باشید اقامت شما در آمریکا قانونی است. حتی اگر تاریخ انقضای ویزای شما رد شده باشد.

نکات منفی: مهمترین مساله هزینه است! هم هزینه دانشگاه هم هزینه زندگی! زمان بر بودن. نداشتن هیچگونه کار کلینیکی بر بالین بیمار. استفاده نکردن از مزایای یک دانشجوی تمام وقت ( مثل خوابگاه، امکانات دانشگاه و … )، معتبر نبودن مدرکی که در پایان دوره می گیرید از لحاظ کاری. 

 نکاتی در مورد پرسپتورشیپ در UCLA:

مراقب هزینه ها باشید: کمترین هزینه پرسپتورشیپ یک کوارتر در UCLA 4700$ هست که این شامل هزینه های دیگر نیز میشود. بیمه هر کوارتر 460$ ، هزینه صدور I-20 یک بار 1500$ و هزینه Certificate 200$. یعنی اگر فقط برای یک کوارتر اقدام کنید حداقل باید حدود 6900$ هزینه کنید که اگر رشته پرسپتورشیپتون رو عوض نکنید فقط برای کوارتر های بعدی4700 $ شهریه و بیمه460$ رو باید پرداخت کنید. این ها فقط هزینه دانشگاه هست و هزینه زندگی را نیز باید کامل در نظر بگیرید. در مورد هزینه زندگی اجاره خانه از یه اتاق تک در یه خانه مشترک ماهی 700$ به بالا هست. یعنی در بهترین حالت هزینه زندگی شما ماهانه 1000$ به بالا خواهد بود. هزینه اپلیکیشن تک تک دانشگاه ها و سفر برای هرکدام از دانشکده های احتمالی برای مصاحبه را نیز باید در نظر داشته باشید. حال اگر شما در ایران دندانپزشک خوبی با درآمد معقول باشید، هزینه ها دوبرابر حساب می شود. چون با بودن در آمریکا این مقدار هزینه می کنید و در عین حال اون درآمدی که در ایران ندارید را هم باید در نظر داشته باشید. اینجاست که به حرف دوست عزیزم دکتر Mohammad Sirjani در کامنت های پست قبلی میرسیم، که با توجه اینکه تعداد کامنت ها در پست قبلی خیلی زیاد شده اینجا مجدد میارمش:

قبل از اینکه تصمیم نهایی برای مهاجرت به آمریکا بگیرین که هزینه و زمان زیادی میگیره، توصیه میکنم که شرایط خودتون رو واقعگرایانه بررسی کنین. بسیاری از همکارانی که با اونها مواجه میشم، انتظارات و توقعات غیر واقعی از این کشور و نحوه گرفتن پروانه کار دارند. واقعیت با تصور بسیاری از شما تفاوت داره و برای بعضی از شما مهاجرت و ادامه تحصیل دندانپزشکی در آمریکا به صلاح نیست. قبل از اینکه پلهای پشت سرتون رو خراب کنین، اطلاعات خود رو در رابطه با میانگین زمان لازم برای مطالعه و پاس کردن امتحانات بورد و تافل و تقویت رزومه که حتی میتونه شامل گذروندن دوره ای کوتاه مدت مثل دوره های پره سپتورشیپ در آمریکا باشه رو در نظر بگیرین. سعی کنین بر اساس اظهار نظر کسانی که این راه رو رفتن و به اونها اطمینان دارین، زمان و هزینه های لازم برای موفقیت در این راه رو حساب کنین و اون رو با درآمد و هزینه موندن در ایران برای دوره زمانی مد نظر مقایسه کنین. بعد از خودتون بپرسین که آیا واقعا ارزشش رو داره یا نه. با در نظر گرفتن این زمان که میتونه براحتی 5 سال طول بکشه، با در نظر گرفتن اینکه 5 سال از درآمد ایران عقب میفتین، مالیات سی درصدی که در آمریکا میدین، سابقه کاری که در آمریکا ندارین و وامی که برای تحصیل گرفتین، هزینه مطبی که بجای بیست درصد ایران، پنجاه تا شصت درصد هست، ممکنه براتون مهاجرت مقرون به صرفه نباشه. هدف من دلسرد کردن دوستان از رویاشون نیست، بلکه بیشتر آشنایی با واقعیتهای اقتصادی و زمانی این تصمیم بزرگ هست تا اینکه خدای ناکرده از پشیمانی جلوگیری بشه.

چک لیست اقدامات لازم الاجرا قبل از مهاجرت

فرض کنید که بناست در عرض سال آینده به آمریکا مهاجرت کنید. در اینجا میخوام کارهایی رو که باید قبل از مهاجرت و بلافاصله بعد از مهاجرت انجام بدین، لیست کنم:

-مدارکتون رو از ارگانهای مربوطه دریافت کنید. این مدارک شامل ریز نمرات دوره پیش دانشگاهی، دیپلم، ریز نمرات دانشگاه، مدرک دکترا یا تخصص و اگه طرح رفتین یا پروانه مطب دارین، اونها هم بهمچنین.

-مدارکتون رو ترجمه رسمی بکنید.

-اصل مدارک (کپی رنگی قبول نیست!!) بهمراه اصل ترجمه بهمراه کپی اصل و ترجمه رو با پست قابل رد گیری برای ECE – www.ece.org  ارسال کنین. توجه کنید که درخواست ارزشیابی مدل “Course by Course ” بکنین حتماً. بورد این رو از شما نمیخواد، ولی هر دانشکده ای که اقدام کنین، ازتون این رو خواهد خواست. حتماً  درخواست بدین  ECE  مدارکتون رو سفارشی (courier) به شما برگردونه. توصیه هم میکنم که آدرس برگشت رو یک آدرس تو آمریکا بدین که اونا نخوان به ایران اصل مدارک شما رو پست کنن. کل زندگیتون همون مدارکه. صد دلار دویست دلار بیشتر خرج کردن ارزششو داره.

جدیدا بعضی از موسسات و دانشکده ها مثل USC، ارزشیابی WES رو هم قبول دارند. مزیت این ارزشیابی نسبت به ای سی ای این هست که WES بالای شانزده رو A حساب میکنه و ای سی ای بالای هفده رو. مسلما معدل بالا یکی از قویترین آیتمهای رزومه بحساب میاد.

از طرفی ولی، بورد و بعضی دانشکده ها، ارزشیابی WES رو قبول ندارند. برای همین مدارک رو اول ارزشیابی ای سی ای و بعد ارزشیابی  WES کنین و هر دو رو در اختیار داشته باشین تا جایی که میشد از WES و جایی که نشد، از ای سی ای استفاده کنین.

وقتی مدارکتون رو میفرستین، باید برای ECE مشخص کنین که دوست دارین ارزشیابی مدارکتون به چه دانشکده هایی فرستاده بشه. توصیه من اینه که به ECE سفارش بدین که ارزشیابی ها رو به آدرس خودتون بفرسته. اینجوری ECE ارزشیابی ها رو تو پاکت لاک و مهر دار برای شما میفرسته و شما فقط کافیه که پاکت مربوطه رو با بقیه مدارکی که برای دانشکده ها میفرستین، با هم پست کنین. اینجوری احتمال اشتباه کم میشه و همه مدارکتون یک جا ارسال میشه. توی بعضی وب سایتا نوشتن که اونا میخوان مدارک از خود ECE فرستاده بشه، ولی عملاً منظورشون اینه که پاکت لاک و مهر ECE باشه و اون رو هم قبول دارن. در رابطه با نمره بوردتون هم بهمین شکل میتونین اقدام کنین. فقط نمره تافل رو نمیشه اینجوری سفارش داد. اون هم چون نمیشه به آدرس خودتون درخواست کپی کارنامه کرد. به این صورت، شما فقط کافیه یک پاکت بزرگ حاوی همه مدارکتون برای کمیته گزینش بفرستین.

توجه کنین که بورد برای ثبت نام در امتحان قسمت اول، ارزشیابی ای سی ای رو فقط بصورت الکترونیک قبول میکنه. در زمان ارسال مدارکتون برای ارزشیابی، این مطلب رو حتما به خاطر داشته باشین و از ای سی ای بخواین که یک نسخه الکترونیک از ارزشیابیتون رو برای بورد ارسال کنه.

نکته جالب اینکه تو پروسه ارزشیابی، معمولاً معدل شما بالا میاد چند دهم. دلیلش هم اینه که اینا از ۱۷ تا ۲۰ رو A در نظر میگیرن که معادل 20 میشه البته WES از 16 تا بیست رو A در نظر میگیره. البته نهایتاً نمره شما از 4 گزارش میشه که 3.5 به بالا عالیه.

خوب. حالا تنها چیزی که لازمه به این مجموعه اضافه بشه، نمره تافل و نمره بورد شماست:

امتحان تافل رو توصیه میکنم اگه زبانتون بده، در اولین فرصت برش دارین و اگه زبانتون خوبه، هر وقت برش داشتین، مهم نیست. فقط یادتون باشه که 2 سال بیشتر اعتبار نداره. پس طوری برش دارین که اگه خدای ناکرده قبول نشدین اون سال، بدرد اقدام کردن در سال بعد هم بخوره. اگر هم که زبانتون بده، برا این گفتم در اولین فرصت اون رو بردارین که دستتون بیاد چند مرده حلاجین. چون تافل رو براحتی میشه مجددا برداشت و اگر بناست نمرتون زیر صد بشه، چه بهتر که زودتر این مطلب رو متوجه بشین تا بتونین روش سرمایه گزاری لازم رو انجام بدین و دوباره امتحان رو بردارین. اگر نمرتون حتی اندکی زیر صد شد، دوباره امتحان بدین تا نمره بالای صد رو قبل از اقدام کردن برا دانشکده های اینجا، ردیف کرده باشین.

توجه کنین که تافل فقط آخرین نمره شما رو گزارش خواهد کرد، ولی بورد دندانپزشکی، کلیه نتایج شما رو! بعبارت دیگه نمره پایین آوردن در تافل قابل جبران صد درصد هست، ولی افتادن در امتحانات بورد هیچوقت از پرونده شما حذف نمیشه. اینکه چقدر رد شدن در امتحان بورد در آینده تحصیلی شما موثر هست، بستگی به نظر کمیته ثبت نام داره. منطق حکم میکنه که طوری برای امتحان بورد خودتون رو آماده کنین که کار به اینجا نکشه.  

و اما امتحانات بورد. حتما زمانی که تصمیم به مهاجرت گرفتین، درس خوندن برای امتحانات بورد رو شروع کنین و طوری برنامه ریزی کنین که زمستان یا اوایل بهار سالی که میخواین روبروی کمیته ثبت نام قرار بگیرین، درسها رو مطالعه کرده و مدارک رو آماده کرده، در آمریکا باشین. به محظ ورود، بورد قسمت اول و بعد از یکی دو ماه هم بورد قسمت دوم رو بردارین.

بورد قسمت اول با بورد قسمت دوم داستانش فرق میکنه. برای بورد قسمت اول حتما باید خوب مطالعه کنین. بسته به آمادگی و ضریب هوشیتون، زمان سه تا شش ماه رو برای اون درنظر بگیرین. امتحان بورد قسمت اول امتحانی نیست که بدون آمادگی براش بشه اون رو پاس کرد. حتما باید زمان کافی بذارین و به مطالب اشراف کافی داشته باشین. البته بنا نیست در اون امتحان صد بگیرین، ولی دست کم گرفتن اون هم منطقی نیست چون هستند بچه هایی که بدون آمادگی رفتند سر جلسه و امتحان رو افتادند و مجبور شدند دوباره اون رو بردارند. برای آماده شدن در اون امتحان، همچنان منابعی که توصیه میکنم فقط Dental Decks و نمونه سوالات هست. بجای اضافه کردن منبع، توصیه میکنم که همین منابع رو بیشتر بخونین. کارتهای دنتال دک رو حتما دو سه دور کامل بکنین قبل از برداشتن امتحان و نمونه سوالات  رو هم حتما بخونین. قسمت دوم بورد ولی به سختی قسمت اول نیست. بدون مطالعه حاظر شدن در اون البته شرط عقل نیست، ولی زمان زیاد گذاشتن برای اون رو هم توصیه نمیکنم. مطالعه کلی نمونه سوالات میتونه برای بعضی کافی باشه. ولی خوب شاید ترجیح بدین که کارتهای دنتال دک رو هم مروری بکنین قبل از امتحان جهت کاهش استرس در حین امتحان. کلا برای این امتحان یک تا دو ماه آماده سازی رو بیشتر در نظر نگیرین.

شما باید نهایت تلاش رو در کامل بودن پروندتون از همه جهات بکنین. نمره تافل بالای صد، داشتن بورد قسمت اول و دوم در رزومه، توصیه نامه ها، پرسنال استیتمنت و مدارکی که پشتوانه رزومه شما هستند رو از سال قبل آماده کنین تا انشاء الله تابستان چیزی برای اقدام در تمام دوره های مورد علاقتون کم نداشته باشین.

مبادا قبل از اینکه مطالب بورد رو نه تنها خونده که خورده باشین، بیاین این ور آب که پشیمون خواهین شد. هیچ درس خوندنی رو به بعد از مهاجرت واگذار نکنین که فوق العاده کار اشتباهیه. ببینین کی گفتم!

برای ثبت نام در امتحانات بورد، زمانی معادل یک تا دو ماه رو در نظر بگیرین. چون اول باید مدارک شما توسط ای سی ای ارزشیابی بشه که خودش حدود دو هفته ای زمان میبره و بعد مدارک باید برای بورد ارسال بشه و بررسی اونها هم دو هفته ای زمان میبره. بعد شما مجاز خواهید شد که زمان و مکان امتحان بوردتون رو از طریق سایت www.prometric.com مشخص کنین که بعضا ممکنه صندلی خالی برای ثبت نام شما تا مدتها در مرکز مورد نظرتون موجود نباشه. از اونجا که این امتحانات بصورت آنلاین و در مراکز این شرکت انجام میشه، عملا زمان و مکان امتحان کاملا دست شماست، ولی عدم وجود صندلی خالی برای ثبت نام رو هم در محاسبات زمانی خودتون لحاظ کنین.

اما مد نظرتون باشه که:

زمان ثبت نامها از مارچ شروع میشه، پس هر گلی میخواهین به سرتون بزنین، قبل از مارچ بزنین! اول مارچ همه مدارک مورد نیاز برای ثبت نام باید توی پاکت آماده باشه.

همچنین مد نظرتون باشه که نمرات امتحان بورد رو باید بعد از اینکه اصل نمره بدستتون رسید درخواست کنین  که با لحاظ کردن زمان لازم برای ریپورت نمره که حدود دو هفته هست، کلا میشه چیزی حدود 3 هفته. اینها رو میگم که در محاسباتتون مورد توجهتون باشه.

اما مطالعه برای امتحان بورد رو هم محدود به کارتهای دنتال دک و نمونه سوالات بکنین. دنبال منابع دیگه برین، مته به خشخاش گذاشتنه. توجه کنین دانشجوهایی که در آمریکا درس میخونن، سه هفته بیشتر برای این امتحان وقت نمیذارن. دیگه خود دانید :):

 چند نکته رو یاد آوری کنم:

— حتماً قبل از هر چیز به سایتهایی که تو قسمت لینک این بلاگ معرفی کردم مراجعه کنین و با سایتها خودتون رو آشنا کنین. کلیه مطالبی که لازمه در این راه بدونین، در اون سایتها موجودند. دو سایت برای ورود اطلاعات شما برای شرکت در دوره های تخصصی عبارتند از سایتهای Pass و Match و سایت برای ورود به دوره های تکمیلی عبارت است از CAAPID که هر سه توسط وزارت آموزش و پرورش آمریکا سرویس دهی میشوند.

– به حرف این و اون گوش نکنین. مردم هزار حرف میزنن. یادتون باشه، هدف تافل ۱۰۰، داشتن بورد قسمت اول و دوم، و معدل کل دوره دانشگاه بالای ۱۷ هستش. اگه این سه فاکتور رو داشته باشین، شک نکنین که به احتمال زیاد در اولین دوره ثبت نام، حتماً وارد دانشگاه خواهین شد. اگر هم نداشتین، باز هم ممکنه قبول بشین، ولی احتمالش میاد پایین.

– درست اقدام کردن خیلی مهمه. دانشگاه و برنامه ای که مایلین توش ادامه تحصیل بدین رو قبل از اینکه براش اقدام کنین، خوب بشناسین. دانشگاه و شهرشو بشناسین. سایت SDN اطلاعات خوبی به شما در رابطه با دانشکده های مختلف میده. حتماً در اون سایت حضور فعال داشته باشین. البته توجه کنین که بعضی اعضای هیأت علمی هم وارد اون سایت میشن موارد مربوط به دانشکده خودشون رو برای تفریح هم که شده، تعقیب میکنن، پس هویت خودتون رو محفوظ نگه دارین!

– در طی زمانی که خودتون رو برای امتحانات تافل و بورد آماده میکنین، بعنوان تفریح هم که شده، وارد سایت دانشکده های دندانپزشکی آمریکا بشین و اطلاعات مورد نیاز رو در یک دفتر جداگونه جمع آوری کنین. شما لازمه که بدونین که چه دانشکده هایی دانشجوی خارجی میگیرن و دوره تکمیلی رو دارن، کی ثبت نامشون شروع و تموم میشه، چه مدارکی لازم دارن و پروگرمشون چجوریاست.

– پروسه مهاجرت پروسه هزینه بریه. دلتون برای ۱۰۰۰ دلار ۲۰۰۰ دلار نسوزه. در بهترین حالت، سالی ۴۰۰۰۰ دلار خرج تحصیلتون خواهد بود، پس بخصوص در فصل ثبت نام، سعی کنین از تمام شانستون استفاده کنین و بیخودی دانشکده ها و دوره هایی رو که حتی تصور جهنم از اونا دارین رو حذف نکنین. یک سال پشت خط موندن صد برابر خورد کننده تر از زندگی تو برهوته. یک سال قبول نشدن، صد برابر بدتر از دور از خانواده بودن شما رو اذیت خواهد کرد (البته این موردش قابل بسط به عموم میتونه نباشه).

– برای کیفیت پروندتون خرج کنین. همه چیز رو تایپ کنین و ظاهر مدارک رو کاملا پروفشنال آماده کنین. آدرس روی پاکت تایپ شده باشه. متن Personal Statement یا Recommendation Letter رو به کسی بدین که خارجی باشه و هر چقدر لازمه خرجش بکنین تا متن درست و حسابی بذارین جلوی کسی که پروندتون رو مطالعه میکنه. کلیه مواردی رو که پست میکنین، پست سفارشی بکنین تا بموقع و قطعاً به مقصد برسن! فکر نکنین که چون آمریکاست، بسته پستی گم و گور نمیشه!

 این موارد همشون خیلی مهمند. سعی کنین که هیچ گوشه ای رو پشت گوش نندازین. راهی که تصمیم دارین توش قدم بذارین، راه سخت و پر هزینه ایه. مثل آب خوردن هم میشه توش شکست خورد یا اینکه حداقل تأخیر کرد، پس این توصیه های ساده رو جدی بگیر!

مورد دیگه ای که در این یک سال پیش رو میتونین دنبالش باشین، کلاسهای تکمیلیه که قبلاً بهش اشاره کردم. کلاس کامپیوتر (آفیس، فتوشاپ)، کلاس آمار (روش تحقیق، SPSS، SAT)، عکاسی، خطاطی، نقاشی، مجسمه سازی اینا هنرهایی هستن که به چشم کمیته گزینش میان. یادتون نره در رزومتون اینها رو ذکر کنین. بخصوص توصیه میکنم که کاتالوگی تهیه کنین از نمونه کارهای هنریتون و ضمیمه پروندتون کنین و نهایت سلیقه رو در تهیه این کاتالوگها و نمونه کارها بخرج بدین. میتونین در طی این یکسال دنبال این هنرها هم باشین اگه وقت پیدا کردین!! بخصوص اگه دنبال این هستین که مستقیماً وارد دوره تخصص بشین، این فعالیتهای فوق برنامه خیلی بدردتون میخوره.

یک سری مدارک دیگه هست که در طی این یک سال باید تهیه کنین. این مدارک شامل معرفی نامه و Personal Statement هستن. در رابطه با معرفی نامه، حواستون باشه که یکی باید از رئیس دانشکدتون بگیرین، یکی بهتره که از استاد راهنماتون بگیرین، یکی از اساتید معروف دانشکدتون و یکی هم از کسی که تو مطب یا کلینیک باهاتون کار کرده (کسی که بتونه شما رو از نظر کلینیکی ارزیابی کنه). نکته جالب اینکه اگه کسی رو دارین که تو دانشکده های آمریکا هیأت علمیه یا اینکه دندانپزشکه اینجا، اگه حاضر بشه بهتون توصیه نامه بده، تأثیرش شاید از بهترین استاد ایران هم بیشتر باشه. دلیلش اینه که اینا اینجا میتونن باهاش تماس بگیرن و شفاهاً ازش در رابطه با شما سوال کنن. البته بهتره کسی رو انتخاب کنین که بشه در رابطه با اینکه شما رو حرفه ای میشناسه، داستان سرهم کرد!

توصیه نامه و Personal Statement همونقدر مهمند که داشتن بورد یا نمره تافل! متأسفانه ما ایرونیا این جزئیات رو جدی نمیگیریم و خیلی از این بابت ضرر میکنیم. پس تا میتونین با کیفیت درستش کنین. سعی کنین که متن رو خودتون آماده کنین و از استاد بخواهین که امضا کنه و در آماده کردن متن هم به انگلیسی خودتون اطمینان نکنین. ما معمولاً فارسی رو به انگلیسی ترجمه میکنیم و ترجمه انگلیسیش درست از آب در نمیاد. حتماً از یک انگلیسی زبان مادرزاد کمک بگیرین. کسانی هستند که برای این کار پول دریافت میکنن. خرج کنین، ضرر نمیبینین.

در متن توصیه نامه چند مورد حتماً قید بشه:

– طرف شما رو چی شد که میشناسه و از کی میشناسه ذکر بشه

– اطلاعات تماس با فرد مورد نظر درج شده باشه (تلفن، پست الکترونی، …)

– خصوصیات حسنه ذکر بشه، ولی یادتون نره که طرف ذکر کنه شما اخلاق خوبی داری و براحتی میتونی با همکلاسیات/ منشیا/ پرستارا/ مریضا ارتباط برقرار کنی و همه اینا دوست دارن!

– ذکر بشه که منظم هستی و در کارت دیسیپلین داری.

– اگه فعالیت فوق برنامه ای کردی که مدرکی براش نداری، توصیه نامه جای خوبیه که بشه اون کارها رو آورد. بعد میتونی با استناد به توصیه نامه، اون فعالیت فوق برنامه رو در رزومت قرار بدی. یادت باشه، هر چیزی که تو رزومه میزاری، باید براش مدرک داشته باشی.

– متن انگلیسیش باید تا حد امکان ساده و خلاصه باشه. توصیه نامه یک صفحه ای بدرد نمیخوره. معلومه خالی بندیه.

– اگه از رئیس دانشکده توصیه نامه میگیرین، ذکر کنه که رتبه شما در کلاس چند بوده یا اینکه جزء چند درصد اول کلاس بودین.

در رابطه با  Personal statement هم توجه داشته باشین که:

– از یک صفحه تجاوز نکنه

– این نامه این فرصت رو به شما میده تا خودت رو، امیالت رو، اهدافت رو و آیندت رو به کمیته ثبت نام معرفی کنی. حواست باشه که این نامه خیلی مهمه و برای هر مدل دوره، شکلش فرق میکنه. مثلاً اگه برای USC داری مینویسیش، با توجه به اینکه دانشکده ایه که فکوس دوره تکمیلیش روی مهارتهای عملیه، اگه بنویسی که من دنبال تحقیقم و دوست دارم که در آینده عضو هیأت علمی بشم، اشتباه کردی، ولی اگه همین مطلب رو برای UCLA بنویسی، خوب خوبه. اما از اون طرف حواست باشه که اگه تو رزومت هیچ کار تحقیقاتی نکردی و نوشتی که تحقیق میخوام، خوب اشتباه کردی و از اون طرف اگه همش کار تحقیقاتی کردی و بعد نوشتی اومدم Skills ام رو Improve کنم، خوب بازم اشتباه کردی!! البته توجه داشته باشین که در سیستم CAAPID و برای دوره های تکمیلی، فقط یک توصیه نامه کلی میشه نوشت. سعی کنین طوری اون رو بنویسین که نه سیخ بسوزه نه کباب. برای همینه که میگم از یکی که این راه رو رفته و میدونه که چی بنویسه، کمک بگیرین. چون ما در ایران اصلاً با چنین نامه ای در طول دوران تحصیل مواجه نخواهیم شد.

– متن انگلیسیش باید عالی باشه این نامه. حواستون باشه، همونقدر این نامه مهمه که نمراتی که گرفتین. پس سر سری ردش نکنین!

– خودتون رو مختصر و مفید معرفی میکنین که از کجا اومدین، دوست دارین که در آینده چکار کنین (Career Goals)، چرا این دانشکده رو انتخاب کردین، چرا این پروگرم رو انتخاب کردین، چه چیزی شما برای پروگرم داری (Your contribution to the program) و … . جالبه بدونین که چجوری Personal Statement نوشتن، کتاب داره خودش!

نمونه personal statement در این وبلاگ گذاشتم.

مورد دیگه رزومه یا  Curriculum Vitae) CV) هستش که خیلی مهمه، بخصوص اگه بخواهین برین مستقیماً تخصص (جداگونه توضیح دادم این مورد رو). کلاً سی وی مشخص میکنه که شما در طول این بیست سی چهل پنجاه!! سال گذشته چه کار کردی. مقاله داشتن و کتاب داشتن و جایزه بردن و سخنرانی کردن و هر کار فوق برنامه هنری، ورزشی، مدیریتی سیاسی اقتصادی اجتماعی که میتونین براش مدرک بیارین، مهممند. نمیخواد از اینکه در دوران راهنمایی کلاس ژیمناستیک شرکت کردین به اینا بگین! ولی اگه دوره خاصی شرکت کردین، مقاله دارین، در ارگانیزیشن خاصی عضویت فعال دارین، کمیته اجرایی کنگره خاصی بودین، درس دادین، مدال یا جایزه خاصی گرفتین، همشو قید کنین. اینجا جاییه که اگه قطور شد مشکلی نداره. ولی کیفیت مطالبی که مینویسین رو هم مد نظرتون باشه.

با آرزوی موفقیت برای شما