Category: global

یک دندانپزشک بین المللی جهت ادامه تحصیل یا کار در آمریکا دو راه دارد. یا اینکه دو سال دوره تکمیلی دندانپزشکی را بگذراند و سپس وارد بازار کار شده و یا بعنوان یک دندانپزشک فارغ التحصیل آمریکا وارد دوره تخصصی گردد. راه دیگر این است که مستقیماً برای دوره تخصصی اقدام کند. راه اول راه عادی است که بیش از 95 درصد دندانپزشکان بین المللی آنرا انتخاب میکنند. قانون اکثر ایالات آمریکا بدین گونه است که یک دندانپزشک بین المللی در صورتی اجازه کار بعنوان دندانپزشک را خواهد یافت که مدرک دندانپزشکی خود را از آمریکا گرفته باشد. برای این منظور لازم است که از یکی از دوره های تکمیلی که با نام دوره های Advanced Standing شناخته شده است، فارغ التحصیل شود. حال اگر شخصی مستقیماً وارد دوره تخصصی شود، حتی اگر از آن دوره تخصصی با موفقیت فارغ التحصیل شود و بورد تخصصی رشته مورد نظر را نیز دریافت کند، باز هم بدلیل اینکه مدرک عمومی خود را از آمریکا ندارد، اجازه دریافت پروانه کار را در تعدادی از ایالات آمریکا نخواهد داشت. چنین فردی چند انتخاب در پیش رو دارد که به شرح زیر است:

– Licensure by Examination: تعدادی از ایالتهای آمریکا، قوانین دندانپزشکی آنها این اجازه را به فرد میدهد که در صورت فارغ التحصیلی از دوره های تخصصی مورد تأیید ADA (این دوره ها رشته هایی مثل زیبایی و امثال آنرا شامل نمیشود) که حداقل یک یا دو سال بطول بینجامند، در صورتیکه یک سری شرایط دیگر را دارا باشند (مثلاً NBDE قسمت اول و دوم را داشته باشند یا اینکه یکی از امتحانات عملی (WREB, NERB, etc) را با موفقیت پشت سر گذاشته باشند، میتوانند پروانه کار در آن ایالت را دریافت کنند. از جمله این ایالتها در حال حاضر میتوان به ایالتهای تگزاس، ویرجینیا، واشنگتن (با مرکزیت سیاتل) و غیره اشاره کرد. البته شرایط هر کدام از این ایالتها مخصوص خود آنهاست و قوانینشان با یکدیگر تفاوت دارد. جهت کسب اطلاعات بروز لازم است تا با بوردهای این ایالتها مستقیماً تماس بگیرید. سایت ADA اطلاعات تقریبی در این زمینه را ارائه میکند. نحوه کار بدین شکل است که متقاضی زمانی که در حال فارغ التحصیلی از دوره تخصصی خود میباشد، با دریافت نامهGood standing and enrolment از رئیس دپارتمان تخصصی خود خطاب به بورد دندانپزشکی ایالت مورد نظر، از طریق آن بورد به یکی از چهار امتحان عملی آمریکا (WREB, NERB, …) معرفی میگردد. فرد در صورت قبولی در امتحان مورد نظر و ارائه سایر مدارک لازم، پروانه کار آن ایالت را دریافت میکند.

– پروانه هیأت علمی: یک راه دیگر برای فارغ التحصیلان رشته های تخصصی از آمریکا این است که بعنوان هیأت علمی در دانشگاه مشغول کار شوند و در این صورت پروانه محدود دریافت خواهند کرد که این اجازه را به آنها میدهد که در کلینیکهای وابسته به دانشگاه 1و 2 یا 3 روز در هفته کار کند. چنین فردی معمولاً از دانشگاه حقوق ثابت دریافت میکند (که بسته به رشته و دانشگاه، بطور کاملا تقریبی، بین سالی 50 تا 200 هزار دلار میتواند متفاوت باشد) و معمولاً 3 یا 4 روز هفته را در دانشگاه مشغول تدریس یا تحقیق خواهد بود و 1 یا 2 روز در هفته نیز در کلینیک دانشگاه میتواند کار بکند که بخشی از درآمد او از این طریق به او تعلق خواهد گرفت. از مزایای دیگر این راه این است که بعد از حداکثر 5 سال (بعضی ایالتها مثل کالیفرنیا، 2 سال را نیز قبول دارند) داشتن پروانه محدود، فرد میتواند از طریق دیگری پروانه خود را برای آن ایالت یا یک ایالت دیگر دریافت کند که نام این روش پروانه Licensure by Credentials میباشد که جداگانه توضیح میدهم.

– پروانه محدود (Limited License): برخی ایالتهای آمریکا، به متقاضیان کار در درمانگاههای خیریه یا درمانگاههای وابسته به دولت یا درمانگاههای وابسته به دانشگاه، پروانه محدود ارائه میدهند. درآمد دندانپزشک از این طریق خیلی بالا نیست، ولی کار در این مراکز میتواند فرد مورد نظر را پس از مدتی واجد شرایط دریافت پروانه از طریق Credentials میکند.

– Licensure by Credentials: برخی از ایالتهای آمریکا، غیر از Licensure by Examination که طریقه معمول دریافت پروانه کار میباشد، از طریق Licensure by Credentials  نیز به متقاضیان پروانه کار میدهند. این پروانه مخصوص کسانی است که مدتی را در یکی از ایالتهای آمریکا مشغول کار بوده اند و در طی آن مدت پروانه معتبر (چه محدود، چه هیأت علمی و چه شکل دیگر) داشته اند. زمان معمول برای واجد شرایط این قانون شدن معمولاً 5 سال است با این مفهوم که فرد باید 5 سال سابقه کار در یک ایالت دیگر تحت یک پروانه معتبر (چه محدود، چه هیأت علمی، چه غیره) داشته باشد. لازم بذکر است که کار در خارج از آمریکا مورد قبول نیست. قوانین مربوط به این مدل پروانه کار نیز ایالت به ایالت متفاوت بوده و لازم است متقاضی مستقیماً با بورد آن ایالت ارتباط برقرار کند. قوانین مربوط به این مدل پروانه گرفتن نیز روز بروز در حال تغییر است. بعنوان مثال ایالت کالیفرنیا در سال 2006 تصویب کرد که کسانی که دوره تخصصی مورد تأیید ADA در آمریکا گذرانده اند، در صورت داشتن یک سری شرایط دیگر، بجای 5 سال، کافی است 3 سال گواهی کار ارائه دهند. یا اینکه اگر فرد قراردادی ارائه کند که در آن ذکر شده  که فرد مورد نظر بناست در آینده به مدت دو سال بطور تمام وقت در یک مرکز دانشگاهی یا یک درمانگاه خیریه (یا درمانگاههای وابسته به دولت) مشغول بکار شود، به وی پروانه دائم ارائه میشود. منتهی فرد مورد نظر تحت نظر بورد خواهد بود و کار تمام وقت او کنترل میگردد.

– یک راه دیگر این است که فرد در دانشگاهی مشغول به تدریس میگردد و دانشگاه این شرط را با وی میکند که پس از طی مثلاً دو سال، مدرک دندانپزشکی نیز به فرد ارائه میدهد. در صورتیکه فرد از سوابق تحقیقی یا تخصصی بالایی برخوردار باشد، زمانیکه برای کاریابی در دانشکده های مختلف اقدامی میکند، میتواند این مطلب را بعنوان یکی از شروط استخدام خود مطرح کند. برخی از دانشکده ها نیز بطور رسمی دوره Advanced Standing مخصوص اعضای هیأت علمی خود را دارند. به این شکل که عضو هیأت علمی در تعداد محدودی از کلاسهای دوره  Advanced Standing شرکت میکند یا اینکه فقط امتحان مربوطه را پاس میکند و پس از دو سال، همزمان با دانشجویان  Advanced Standing فارغ التحصیل میشود. البته این دوره ها معمولاً بسیار پر متقاضی بوده و برای ورود به آنها شرایط دیگری نیز بعضاً لازم است. بعنوان مثال دانشگاه  Tufts چنین دوره ای را طراحی کرده، ولی شرط ورود به آن این است که فرد حداقل یک سال در آن دانشکده سابقه تدریس داشته باشد.

FAFSA یک فرم اطلاعاتی است که وزارت آموزش آمریکا از طریق آن، یک سری اطلاعات اولیه که مربوط به مسائل مالی دانشجو میشود را جمع آوری میکند. این فرم مخصوص دانشجوهایی است که یا اقامت آمریکا را دارند و یا سیتیزن آمریکا هستند. دانشجوهایی که روی ویزا هستند، نیازی به پر کردن این فرم برای گرفتن وام دولتی ندارند. هر سال، دانشجو موظف است تا در صورتی که میخواهد از منابع مالی غیر شخصی استفاده کند، فرم مربوطه را بصورت Online در زمان مشخصی تکمیل کند. پس از تکمیل، اطلاعات وارد شده در فرم در اختیار Office of Fiancial Aid و همچنین موسسات مالی که شما از آنها درخواست وام میکنید، قرار میگیرد. لازم بذکر است که فرم FAFSA صرفاً یک فرم اطلاعاتی است که اطلاعات شما را در اختیار موسسات درگیر در تامین منابع مالی شما قرار میدهد و ارزش دیگری ندارد.

Financial Aid Office در هر دانشکده ای در حقیقت وظیفه دارد که اوضاع مالی دانشجوهای مشغول به تحصیل را مدیریت کرده و سر و سامان دهد. در حقیقت کارمند این دفتر مشاور مالی شما قبل، در حین و پس از تحصیل بشمار میرود. این دفتر منابع مالی که دانشجو میتواند از آنها استفاده کند را در اختیار او قرار میدهد، مکاتبات لازم را با موسسات مالی انجام میدهد و پیگیر مسائل مالی دانشجو میباشد. در حقیقت این دفتر مشاور مالی شما میباشد و توصیه های آنها معمولاً به صلاح دانشجو میباشد.

بسته به اینکه در کدام دانشکده دندانپزشکی تحصیل کنید، هزینه متفاوت خواهد بود، ولی در مجموع شهریه ها برای دوره های تکمیلی چیزی بین 40 تا 80 هزار دلار در سال خواهند بود و برای دوره های تخصصی، بسته به نوع رشته و دانشگاه، از پرداخت سالی صدهزار دلار تا دریافت سالی 50 هزار دلار بعنوان حقوق رزیدنسی، متفاوت خواهد بود. معمولا رشته های بیمارستانی (مثل جراحی فک و صورت و برخی دوره های اطفال و ارتو) حقوق به رزیدنت دریافت میکنند و معمولا شهریه دانشگاههای ایالتی از دانشگاههای خصوصی کمتر است. از آن جهت که این ارقام بسیار بسته به دانشگاه و رشته هست، جهت اطلاعات بیشتر به سایت دوره و دانشکده مربوطه مراجعه کنید.

در محاسبه هزینه تحصیل، هزینه زندگی رو هم باید حساب کرد که در این رابطه طبق یک فرمول ساده، اگر سبک زندگی دانشجویی مدل سگی مد نظر هست، سالی حدود 15-20 هزار دلار هزینه رو باید در نظر بگیرین اگر مجرد هستین و اگر متأهل، سالی 20 تا 25 هزار دلار مدل سگی. مدل متوسط رو میشه مجرد با سالی 25-30 هزار و متأهل با سالی 30 تا 40 هزار دلار فراهم کرد.

خیر. اگر شهروند آمریکا باشید یا اینکه اقامت آمریکا را دریافت کرده باشید، دولت آمریکا کلیه شهریه و تا سقف معینی، هزینه زندگی شما را بصورت وام دراز مدت پرداخت میکند. اگر با ویزا وارد خاک آمریکا شده باشید، باید از طریق موسسات خصوصی وام دریافت کنید. موسسات خصوصی بدون ضمانت به شما وام نمیدهند و در حقیقت به یک نفر ضامن حقیقی نیاز دارید. البته بعضاً برخی دانشکده های معتبر خود ضامن دانشجو میشوند. البته این منوط به این است که دانشجو سوابق تحصیلی یا تحقیقاتی درخشان داشته باشد و دانشگاه نیز اعتبار بالایی داشته باشد. بهر صورت وامی که شما دریافت میکنید، بازپرداخت آن از 2 تا 6 ماه بعد از فارغ التحصیلی شروع میشود. اینکه ماهانه چه میزان قسط دهید، بسته به قراردادی دارد که شما در زمان فارغ التحصیلی با موسسه ای که وام را به شما داده میبندید. در آن هنگام شما میتوانید وام را 10 ساله، 15 ساله، … تا حتی 40 ساله بازپرداخت کنید که هر کدام میزان بهره و شرایط خاص خود را دارد. جهت دریافت اطلاعات دقیق مالی مربوط به هر دانشکده ای که متقاضی آن هستید، باید به Office of financial aid مراجعه کنید یا صفحه مربوطه را در وب سایت دانشکده پیدا کنید.

PASS یک وب سایت است که متقاضی اطلاعاتی را که معمولاً از طریق دانشکده ها درخواست میشود در آنجا وارد میکند و با پرداخت وجهی، این اطلاعات توسط PASS برای دانشکده ارسال میشود. تنها برخی از دوره های تخصصی با شرکت PASS قرارداد دارند و برخی نیز علاوه بر اینکه یک سری مدارک را از طریق PASS از متقاضی میخواهند، یک سری مدارک را نیز خود مستقیماً درخواست میکنند که از جمله این موارد، وجه اولیه است! لذا متقاضی علاوه بر اینکه پول دانشکده را باید پرداخت کند و یک سری مدارک را خود برای آنها ارسال کند، باید وجهی نیز به PASS پرداخت کند و همچنین یک سری مدارک را برای PASS ارسال کند تا PASS آن مدارک را برای دانشکده ارسال کند! تکمیل وب سایت PASS البته خیلی پیچیده نیست. همان اطلاعاتی که معمولاً در فرمهای ثبت نام پرسیده میشود، در وب سایت قرار داده شده و متقاضی آنها را تکمیل میکند. در وب سایت PASS، بخشی است که مربوط به دریافت Recommendation Letter از افرادی است که متقاضی آنها را معرفی میکند. تنها نکته ای که میتوان در این مورد ذکر کرد این است که راحت ترین کار، درخواست توصیه نامه بروش اینترنتی است. اگر استاد شما اهل استفاده از اینترنت و پست الکترونی نیست، خود شما به نام او یک پست الکترونیک ایجاد کنید و با هماهنگی با استاد مربوطه، اطلاعات استاد خود را در قسمت مربوطه وارد کنید و خود شما نیز به نمایندگی از استاد خود، متن توصیه نامه و سایر موارد را تکمیل کنید. در وب سایت PASS همچنین از دانشکده ای که شما تحصیل کرده اید، درخواست مدارک شده است که شما میتوانید با ذکر اینکه امکان درخواست چنین مدارکی از دانشکده شما بدلیل مشکلات موجود بین دو کشور وجود ندارد، Explanation form مربوطه را تکمیل کنید.

برخلاف PASS که تنها اطلاعات متقاضی را به دانشکده منتقل میکند و کار خاص دیگری انجام نمیدهد، MATCH همانند سازمان سنجش، نقش فعالی در روند انتخاب متقاضی ایفا میکند. MATCH به مانند PASS توسط بعضی از دانشکده ها و تنها در بعضی از دوره های تخصصی آنها پذیرفته شده است و برای اینکه شما بدانید که دوره تخصصی که شما متقاضی آن هستید، در MATCH عضویت دارد یا نه، لازم است که به وب سایت آن دانشکده یا دوره تخصصی مراجعه کنید.

هر ساله در زمان مشخصی که توسط وب سایت MATCH اعلام میشود، متقاضی لازم است تا با پرداخت وجهی اندک، فرم ثبت نام را تکمیل کرده و همراه سایر موارد برای MATCH ارسال کند. متعاقب دریافت مدارک، MATCH یک کد اختصاصی به متقاضی اختصاص میدهد. این کد در حقیقت شماره شناسایی متقاضی برای MATCH بشمار میرود. متقاضی همزمان برای دوره های مورد درخواست خود همانند سایر دوره هایی که در MATCH عضویت ندارند، اقدام میکند. این دوره ها متقاضی را ان شاء الله که به مصاحبه دعوت میکنند. در طی مصاحبه، هم دانشکده متقاضی را مورد ارزیابی قرار میدهد و هم متقاضی دانشکده و دوره تخصصی مورد نظر را بررسی و ارزیابی میکند. در زمانی مشخص که از قبل توسط MATCH اعلام میشود، زمان RANK کردن متقاضی و دوره های تخصصی بطور همزمان فرا میرسد. در این زمان، متقاضی بر اساس علاقه خود، رشته/شهر های مورد علاقه خود را بترتیب اولویت انتخاب رشته میکند (مثل زمان کنکور ایران). از آن طرف، دوره های تخصصی نیز بر اساس علاقه خود، متقاضیان مورد نیاز خود را بترتیب ارجحیت و بیش از ظرفیت خود به MATCH اعلام میکنند. در یک زمان لیستهای هر دو گروه (متقاضیان و دوره های تخصصی) به اتمام میرسد. پس از آن کامپیوتر MATCH وارد عمل میشود و این دو لیست را (یکی لیست متقاضیان و یکی لیست دوره های تخصصی) در کنار یکدیگر قرار داده و بترتیب متقاضیان را بر اساس انتخابهای خود و انتخابهای دوره های تخصصی، به رشته/شهری که به او اختصاص می یابد، به اصطلاح MATCH میکند. دقیقاً مطابق روندی که همه ما در زمان کنکور آنرا تجربه کرده ایم.

چند نکته لازم به ذکر است. اول اینکه زمانی که شما در MATCH ثبت نام میکنید، تعهد میکنید که به هر رشته/شهری که MATCH شدید، بروید. در غیر این صورت عوابق تنبیهی برای شما در نظر خواهند گرفت که میتواند شامل محرومیت از شرکت در MATCH و همچنین معرفی شما به یک سری موسسات (مثل ADA، ADEA و غیره) باشد. لذا زمانی که در حال انتخاب رشته در سایت MATCH هستید، این مطلب را مد نظر داشته باشید که باید به رشته/شهرهایی که انتخاب میکنید، در صورت قبولی، بروید.

البته همانطور که در ابتدا ذکر شد، تمام دوره های تخصصی و تمام دانشکده ها در MATCH شرکت نمیکنند. این رشته ها باصطلاح به نام Non-MATCH شناخته میشوند و بصورت کاملاً مستقل عمل میکنند. لازم به ذکر است که اگر شما در یک کدام از این رشته ها قبول شدید، لازم است تا از MATCH انصراف دهید تا مجازاتی شامل حال شما نگردد.

پس از پایان اعلام نتایج MATCH، اصطلاحاً دوره Post-Match شروع میشود که در این دوره زمانی، دوره های تخصصی که موفق نشده اند ظرفیت خود را تکمیل کنند، از میان به اصطلاح لیست انتظار خود، دانشجوهای خود را با هماهنگی با خود متقاضی، انتخاب میکنند. البته قبول یا رد این پیشنهاد توسط متقاضی، هیچ اقدام تنبیهی بدنبال ندارد و شامل قوانین MATCH نیست.

MATCH بمانند سازمان سنجش، نقشی تعیین کننده در انتخاب رشته و دوره تخصصی متقاضی ایفا میکند، حال آنکه PASS تنها یک وب سایت است که مدارک متقاضی را برای دوره های تخصصی بصورت مجزا ارسال میکند و هیچ نقش تصمیم گیری ندارد. یک دوره تخصصی میتواند با هیچ کدام از این دو شرکت قرارداد نداشته باشد یا اینکه با یک کدام از آنها قرارداد داشته باشد یا اینکه با هر دو قرارداد داشته باشد که لازم است در زمان ثبت نام مد نظر قرار گیرد. جهت توضیحات اختصاصی، به توضیحاتی که در رابطه با هر کدام از این دو موسسه داده شده، مراجعه کنید.

NBDE یا National Board Dental Examination امتحانی است که بورد دندانپزشکی آمریکا ADA آنرا هم اکنون بصورت Online برگزار میکند. این بورد دو قسمت دارد. قسمت اول آن شامل موضوعات علوم پایه بعلاوه Dental Anatomy است و قسمت دوم آن شامل علوم بالینی میباشد. دانشجویان دندانپزشکی آمریکا امتحان قسمت اول را معمولاً قبل از پایان سال دو دندانپزشکی بر میدارند (توجه داشته باشید که دندانپزشکی آمریکا 4 ساله است). امتحان قسمت دوم را نیز معمولاً سال آخر دوره دندانپزشکی برمیدارند. پاس کردن این امتحان و دریافت مدرک NBDE از ملزومات فارغ التحصیلی بشمار میرود و داشتن این مدرک برای ثبت نام در امتحانات عملی که منجر به دریافت پروانه کار میگردد، لازم و ضروری است.

جهت کسب اطلاعات بیشتر در رابطه با بورد میتوانید به صفحه آن در سایت ADA مراجعه کنید:

http://www.ada.org/en/jcnde/examinations/nbde-general-information