Author: Hessam

هزینه تحصیل دوره های تخصصی مختلف، متفاوت است. ولی بطور معمول هزینه ای بین مثبت 30 تا 100 هزار دلار در سال تا منفی 50 هزار دلار در سال را در بر خواهد داشت (مثبت یعنی شهریه باید پرداخت شود و منفی یعنی دانشجو حقوق دریافت میکند). اگر پروگرم مورد نظر بیمارستانی باشد، دانشجو نه تنها شهریه ای پرداخت نمیکند که حتی حقوق نیز دریافت خواهد کرد. بدیهیست این دوره ها بسیار پر متقاضی بوده و قبولی در آنها مشکل است. البته این امر تنها بستگی به این دارد که فرد در چه دوره ای مشغول به تحصیل باشد. بعنوان مثال ارتودنسی U Conn اینگونه است، ولی ارتودنسی هاروارد اینگونه نیست. یا اینکه اطفال هاروارد به دانشجویانش حقوق میدهد، ولی اطفال  BU یا Tufts از دانشجوها شهریه سنگین دریافت میکند، حال آنکه هر 3 در یک شهر هستند و بعضاً دانشجویان هر سه دوره در بیمارستان نیز روتیشن دارند.

به اشکال مختلف میتوان این احتمال را بالا برد. ساده ترین راه، اقدام برای دوره های کم متقاضی تر است. راه دیگر این است که برای دوره هایی اقدام کنید که با یک مدرک دیگر بصورت  Combined برگزار میشوند و بقول معروف، Certificate-onlyنیستند. هر چه رده مدرک دیگر بالاتر باشد، قبولی در آن راحت تر است، چرا که دندانپزشک عادی آمریکا دنبال آن نمیرود. بعبارت دیگر، شانس شما افزایش خواهد یافت اگر بجای اقدام برای دوره دو ساله اندو، برای دوره 3 ساله اندو و MSc در مثلاً  Oral 

Biology اقدام کنید. یا اینکه اگر برای دوره پنج ساله ترکیبی پریو و PhD در رشته Public Health اقدام کنید، شانس شما بیشتر از دوره دو ساله پریو خواهد بود. راه دیگر این است که سوابق تحقیقاتی خود بخصوص در رشته مورد نظر را بهبود بخشید. از جمله عوامل دیگر که میتوانند در قبولی شما تأثیرگزار باشند گذراندن دوره تخصصی مورد نظر در کشور خود، مسلط بودن بر زبان انگلیسی، وجاهت ظاهری! فعالیت هنری، ورزشی و امثالهم است.

ورود مستقیم به دوره تخصص برای کلیه دندانپزشکان بین المللی، ممکن است. منتهای مراتب اولاً اکثر دوره های تخصصی دندانپزشکی، از میان فارغ التحصیلان آمریکا متقاضیان خود را انتخاب میکنند یا اینکه بعضاً مدارکی میخواهند که دندانپزشک بین الملل در بدو ورود فاقد آنهاست. مثلاً پروانه کار در آمریکا میخواهند یا اینکه قبولی در هر دو بورد را نیاز دارند. بدین منظور، دندانپزشک بین الملل انتخاب چندانی ندارد و علاوه بر آن، باید با دانشجویان دندانپزشکی آمریکایی سر پوزیشنهای موجود رقابت کند که قطع الیقین رقابت سالم و منصفانه ای نیست. طبق آمار خود ADA، حدود 7 درصد دندانپزشکان بین الملل مستقیماً وارد دوره تخصصی میشوند. البته بسته به اینکه شما چه رشته ای را انتخاب کنید، شانس ورود نیز متفاوت خواهد بود. طبق یک تقسیم بندی بسیار کلی، رشته ها به سه گروه تقیسم میشوند. گروه اول شامل جراحی، درمان ریشه، ارتودنسی و اطفال هستند. گروه دوم شامل پریو و پروتز و گروه سوم شامل سایر رشته هاست. قبولی در گروه اول سخت تر و هر چه به سمت گروه سوم برویم، آسانتر میشود. اما در مجموع، قبولی مستقیم در دوره های تخصصی، امری است که به شانس شما خیلی بستگی دارد و توصیه میکنم که هیچ وقت تمام تخم مرغهای خود را در این کاسه نگذارید. منطق حکم میکند که دندانپزشک بین الملل برای دوره Advanced Standing خود را آماده کرده و اقدام کند و در کنار آن، برای دوره های تخصصی مورد علاقه اش نیز با تصور تیری در تاریکی، اقدام کند.

اهمیت و سختی قبولی در رشته های تخصصی در آمریکا با ایران متفاوت است. در آمریکا، بیشترین رده حقوقی را جراحی، اندو، ارتو، اطفال است  و رده بعد پریو و ونهایتا پروتز میباشد و بعد هم سایر رشته های تخصصی که سختی قبولی در رشته های مختلف تقریباً با این طبقه بندی نسبت مستقیم دارد. لازم بذکر است که بدلیل اینکه دندانپزشکان عمومی آمریکا تخصص بالایی در زمینه درمان بیماران پروتز دارا هستند، میزان ارجاع به متخصص پایین بوده و بنابراین دندانپزشکان آمریکایی تمایل چندانی برای ادامه تحصیل در این رشته ندارند و بر خلاف ایران که رده پروتز در میان رشته های تخصصی بالاست، در آمریکا قبولی در این رشته به سختی ایران نخواهد بود.

یک دندانپزشک بین المللی جهت ادامه تحصیل یا کار در آمریکا دو راه دارد. یا اینکه دو سال دوره تکمیلی دندانپزشکی را بگذراند و سپس وارد بازار کار شده و یا بعنوان یک دندانپزشک فارغ التحصیل آمریکا وارد دوره تخصصی گردد. راه دیگر این است که مستقیماً برای دوره تخصصی اقدام کند. راه اول راه عادی است که بیش از 95 درصد دندانپزشکان بین المللی آنرا انتخاب میکنند. قانون اکثر ایالات آمریکا بدین گونه است که یک دندانپزشک بین المللی در صورتی اجازه کار بعنوان دندانپزشک را خواهد یافت که مدرک دندانپزشکی خود را از آمریکا گرفته باشد. برای این منظور لازم است که از یکی از دوره های تکمیلی که با نام دوره های Advanced Standing شناخته شده است، فارغ التحصیل شود. حال اگر شخصی مستقیماً وارد دوره تخصصی شود، حتی اگر از آن دوره تخصصی با موفقیت فارغ التحصیل شود و بورد تخصصی رشته مورد نظر را نیز دریافت کند، باز هم بدلیل اینکه مدرک عمومی خود را از آمریکا ندارد، اجازه دریافت پروانه کار را در تعدادی از ایالات آمریکا نخواهد داشت. چنین فردی چند انتخاب در پیش رو دارد که به شرح زیر است:

– Licensure by Examination: تعدادی از ایالتهای آمریکا، قوانین دندانپزشکی آنها این اجازه را به فرد میدهد که در صورت فارغ التحصیلی از دوره های تخصصی مورد تأیید ADA (این دوره ها رشته هایی مثل زیبایی و امثال آنرا شامل نمیشود) که حداقل یک یا دو سال بطول بینجامند، در صورتیکه یک سری شرایط دیگر را دارا باشند (مثلاً NBDE قسمت اول و دوم را داشته باشند یا اینکه یکی از امتحانات عملی (WREB, NERB, etc) را با موفقیت پشت سر گذاشته باشند، میتوانند پروانه کار در آن ایالت را دریافت کنند. از جمله این ایالتها در حال حاضر میتوان به ایالتهای تگزاس، ویرجینیا، واشنگتن (با مرکزیت سیاتل) و غیره اشاره کرد. البته شرایط هر کدام از این ایالتها مخصوص خود آنهاست و قوانینشان با یکدیگر تفاوت دارد. جهت کسب اطلاعات بروز لازم است تا با بوردهای این ایالتها مستقیماً تماس بگیرید. سایت ADA اطلاعات تقریبی در این زمینه را ارائه میکند. نحوه کار بدین شکل است که متقاضی زمانی که در حال فارغ التحصیلی از دوره تخصصی خود میباشد، با دریافت نامهGood standing and enrolment از رئیس دپارتمان تخصصی خود خطاب به بورد دندانپزشکی ایالت مورد نظر، از طریق آن بورد به یکی از چهار امتحان عملی آمریکا (WREB, NERB, …) معرفی میگردد. فرد در صورت قبولی در امتحان مورد نظر و ارائه سایر مدارک لازم، پروانه کار آن ایالت را دریافت میکند.

– پروانه هیأت علمی: یک راه دیگر برای فارغ التحصیلان رشته های تخصصی از آمریکا این است که بعنوان هیأت علمی در دانشگاه مشغول کار شوند و در این صورت پروانه محدود دریافت خواهند کرد که این اجازه را به آنها میدهد که در کلینیکهای وابسته به دانشگاه 1و 2 یا 3 روز در هفته کار کند. چنین فردی معمولاً از دانشگاه حقوق ثابت دریافت میکند (که بسته به رشته و دانشگاه، بطور کاملا تقریبی، بین سالی 50 تا 200 هزار دلار میتواند متفاوت باشد) و معمولاً 3 یا 4 روز هفته را در دانشگاه مشغول تدریس یا تحقیق خواهد بود و 1 یا 2 روز در هفته نیز در کلینیک دانشگاه میتواند کار بکند که بخشی از درآمد او از این طریق به او تعلق خواهد گرفت. از مزایای دیگر این راه این است که بعد از حداکثر 5 سال (بعضی ایالتها مثل کالیفرنیا، 2 سال را نیز قبول دارند) داشتن پروانه محدود، فرد میتواند از طریق دیگری پروانه خود را برای آن ایالت یا یک ایالت دیگر دریافت کند که نام این روش پروانه Licensure by Credentials میباشد که جداگانه توضیح میدهم.

– پروانه محدود (Limited License): برخی ایالتهای آمریکا، به متقاضیان کار در درمانگاههای خیریه یا درمانگاههای وابسته به دولت یا درمانگاههای وابسته به دانشگاه، پروانه محدود ارائه میدهند. درآمد دندانپزشک از این طریق خیلی بالا نیست، ولی کار در این مراکز میتواند فرد مورد نظر را پس از مدتی واجد شرایط دریافت پروانه از طریق Credentials میکند.

– Licensure by Credentials: برخی از ایالتهای آمریکا، غیر از Licensure by Examination که طریقه معمول دریافت پروانه کار میباشد، از طریق Licensure by Credentials  نیز به متقاضیان پروانه کار میدهند. این پروانه مخصوص کسانی است که مدتی را در یکی از ایالتهای آمریکا مشغول کار بوده اند و در طی آن مدت پروانه معتبر (چه محدود، چه هیأت علمی و چه شکل دیگر) داشته اند. زمان معمول برای واجد شرایط این قانون شدن معمولاً 5 سال است با این مفهوم که فرد باید 5 سال سابقه کار در یک ایالت دیگر تحت یک پروانه معتبر (چه محدود، چه هیأت علمی، چه غیره) داشته باشد. لازم بذکر است که کار در خارج از آمریکا مورد قبول نیست. قوانین مربوط به این مدل پروانه کار نیز ایالت به ایالت متفاوت بوده و لازم است متقاضی مستقیماً با بورد آن ایالت ارتباط برقرار کند. قوانین مربوط به این مدل پروانه گرفتن نیز روز بروز در حال تغییر است. بعنوان مثال ایالت کالیفرنیا در سال 2006 تصویب کرد که کسانی که دوره تخصصی مورد تأیید ADA در آمریکا گذرانده اند، در صورت داشتن یک سری شرایط دیگر، بجای 5 سال، کافی است 3 سال گواهی کار ارائه دهند. یا اینکه اگر فرد قراردادی ارائه کند که در آن ذکر شده  که فرد مورد نظر بناست در آینده به مدت دو سال بطور تمام وقت در یک مرکز دانشگاهی یا یک درمانگاه خیریه (یا درمانگاههای وابسته به دولت) مشغول بکار شود، به وی پروانه دائم ارائه میشود. منتهی فرد مورد نظر تحت نظر بورد خواهد بود و کار تمام وقت او کنترل میگردد.

– یک راه دیگر این است که فرد در دانشگاهی مشغول به تدریس میگردد و دانشگاه این شرط را با وی میکند که پس از طی مثلاً دو سال، مدرک دندانپزشکی نیز به فرد ارائه میدهد. در صورتیکه فرد از سوابق تحقیقی یا تخصصی بالایی برخوردار باشد، زمانیکه برای کاریابی در دانشکده های مختلف اقدامی میکند، میتواند این مطلب را بعنوان یکی از شروط استخدام خود مطرح کند. برخی از دانشکده ها نیز بطور رسمی دوره Advanced Standing مخصوص اعضای هیأت علمی خود را دارند. به این شکل که عضو هیأت علمی در تعداد محدودی از کلاسهای دوره  Advanced Standing شرکت میکند یا اینکه فقط امتحان مربوطه را پاس میکند و پس از دو سال، همزمان با دانشجویان  Advanced Standing فارغ التحصیل میشود. البته این دوره ها معمولاً بسیار پر متقاضی بوده و برای ورود به آنها شرایط دیگری نیز بعضاً لازم است. بعنوان مثال دانشگاه  Tufts چنین دوره ای را طراحی کرده، ولی شرط ورود به آن این است که فرد حداقل یک سال در آن دانشکده سابقه تدریس داشته باشد.

FAFSA یک فرم اطلاعاتی است که وزارت آموزش آمریکا از طریق آن، یک سری اطلاعات اولیه که مربوط به مسائل مالی دانشجو میشود را جمع آوری میکند. این فرم مخصوص دانشجوهایی است که یا اقامت آمریکا را دارند و یا سیتیزن آمریکا هستند. دانشجوهایی که روی ویزا هستند، نیازی به پر کردن این فرم برای گرفتن وام دولتی ندارند. هر سال، دانشجو موظف است تا در صورتی که میخواهد از منابع مالی غیر شخصی استفاده کند، فرم مربوطه را بصورت Online در زمان مشخصی تکمیل کند. پس از تکمیل، اطلاعات وارد شده در فرم در اختیار Office of Fiancial Aid و همچنین موسسات مالی که شما از آنها درخواست وام میکنید، قرار میگیرد. لازم بذکر است که فرم FAFSA صرفاً یک فرم اطلاعاتی است که اطلاعات شما را در اختیار موسسات درگیر در تامین منابع مالی شما قرار میدهد و ارزش دیگری ندارد.

Financial Aid Office در هر دانشکده ای در حقیقت وظیفه دارد که اوضاع مالی دانشجوهای مشغول به تحصیل را مدیریت کرده و سر و سامان دهد. در حقیقت کارمند این دفتر مشاور مالی شما قبل، در حین و پس از تحصیل بشمار میرود. این دفتر منابع مالی که دانشجو میتواند از آنها استفاده کند را در اختیار او قرار میدهد، مکاتبات لازم را با موسسات مالی انجام میدهد و پیگیر مسائل مالی دانشجو میباشد. در حقیقت این دفتر مشاور مالی شما میباشد و توصیه های آنها معمولاً به صلاح دانشجو میباشد.

بسته به اینکه در کدام دانشکده دندانپزشکی تحصیل کنید، هزینه متفاوت خواهد بود، ولی در مجموع شهریه ها برای دوره های تکمیلی چیزی بین 40 تا 80 هزار دلار در سال خواهند بود و برای دوره های تخصصی، بسته به نوع رشته و دانشگاه، از پرداخت سالی صدهزار دلار تا دریافت سالی 50 هزار دلار بعنوان حقوق رزیدنسی، متفاوت خواهد بود. معمولا رشته های بیمارستانی (مثل جراحی فک و صورت و برخی دوره های اطفال و ارتو) حقوق به رزیدنت دریافت میکنند و معمولا شهریه دانشگاههای ایالتی از دانشگاههای خصوصی کمتر است. از آن جهت که این ارقام بسیار بسته به دانشگاه و رشته هست، جهت اطلاعات بیشتر به سایت دوره و دانشکده مربوطه مراجعه کنید.

در محاسبه هزینه تحصیل، هزینه زندگی رو هم باید حساب کرد که در این رابطه طبق یک فرمول ساده، اگر سبک زندگی دانشجویی مدل سگی مد نظر هست، سالی حدود 15-20 هزار دلار هزینه رو باید در نظر بگیرین اگر مجرد هستین و اگر متأهل، سالی 20 تا 25 هزار دلار مدل سگی. مدل متوسط رو میشه مجرد با سالی 25-30 هزار و متأهل با سالی 30 تا 40 هزار دلار فراهم کرد.

خیر. اگر شهروند آمریکا باشید یا اینکه اقامت آمریکا را دریافت کرده باشید، دولت آمریکا کلیه شهریه و تا سقف معینی، هزینه زندگی شما را بصورت وام دراز مدت پرداخت میکند. اگر با ویزا وارد خاک آمریکا شده باشید، باید از طریق موسسات خصوصی وام دریافت کنید. موسسات خصوصی بدون ضمانت به شما وام نمیدهند و در حقیقت به یک نفر ضامن حقیقی نیاز دارید. البته بعضاً برخی دانشکده های معتبر خود ضامن دانشجو میشوند. البته این منوط به این است که دانشجو سوابق تحصیلی یا تحقیقاتی درخشان داشته باشد و دانشگاه نیز اعتبار بالایی داشته باشد. بهر صورت وامی که شما دریافت میکنید، بازپرداخت آن از 2 تا 6 ماه بعد از فارغ التحصیلی شروع میشود. اینکه ماهانه چه میزان قسط دهید، بسته به قراردادی دارد که شما در زمان فارغ التحصیلی با موسسه ای که وام را به شما داده میبندید. در آن هنگام شما میتوانید وام را 10 ساله، 15 ساله، … تا حتی 40 ساله بازپرداخت کنید که هر کدام میزان بهره و شرایط خاص خود را دارد. جهت دریافت اطلاعات دقیق مالی مربوط به هر دانشکده ای که متقاضی آن هستید، باید به Office of financial aid مراجعه کنید یا صفحه مربوطه را در وب سایت دانشکده پیدا کنید.