سوالات زیادی از من و دیگر دوستان راجع به تقویت رزومه و یا ریسرچ کردن پرسیده شده است. بیشتر این سوالات راجع به UCLA پاسخ داده شده است ولی خب اشتراکات زیادی با دیگر دانشکده ها نیز وجود دارد. امید که به اشتراک گذاشتن این پرسش و پاسخ کمکی باشد برای سوالات احتمالی دوستانی که در این زمینه برنامه ریزی می کنند و قدم برمیدارند.
*ریسرچ کردن در آمریکا چگونه است؟ چطور میتوان ریسرچ کرد؟
ریسرچ معمولا با یک یا گروهی از اساتید مشغول در دانشگاه ها یا مراکز خصوصی یا دولتی انجام می شود. معمولا ریسرچ در آمریکا در زمینه علوم پایه و سلولی مولکولی و تحقیقات حیوانی انجام می شود. این زمینه تحقیقات بیشتر توسط ارگان های دولتی حمایت می شوند و بودجه بیشتری رو در اختیار اساتید می گذارند. هرچند که بعضی اساتید نیز در زمینه کلینیکال مشغول ریسرچ هستند.
*ریسرچ کردن اصلا به چه درد می خورد؟ آیا ریسرچ کردن در UCLA یا دیگر دانشگاه ها برای تقویت رزومه مفید است؟
بله، در حال حاضر با توجه به اینکه هر سال پروسه اپلیکیشن ها سخت تر می شود، این راه میتونه یکی از گزینه های تقویت رزومه مخصوصا برای اینترنشنال اپلیکنت ها باشد. خب مسلما همراهی نام شما در کنار استاد و اون مرکزی که باهاش ریسرچ می کنید میتواند در پروسه اپلیکیشن ها جهت متمایز کردن شما در بین انبوه اپلیکنت ها کمک کننده باشد.
*کدامیک را برای تقویت رزومه پیشنهاد می کنید؟ گذراندن یک دوره مستر مثل Oral Biology ، Volunteer Research، یا گذراندن دوره پرسپتورشیپ؟
دوره های مستر معمولا 2 ساله هستند(1سال کلاسهای تئوری و 1 سال ریسرچ)و مدرک معتبری به شما می دهند که میتونید همیشه در رزومتون داشته باشید به همراه پابلیکیشن. این کار برای موقعیت آینده احتمالی شما، مخصوصا افرادی که علاقه مند به محیط دانشگاهی و تدریس در دانشگاه هستند، میتونه کمک کننده باشه. ولی خب معمولا این دوره ها شهریه دارند.
ریسرچ داوطلبانه شهریه ندارد، توصیه نامه خوب و احیانا پابلیکیشن به همراه دارد.
دوره های پرسپتورشیپ هزینه دارند و احیانا میتوانند توصیه نامه به همراه داشته باشند. ولی خب مدرک معتبری ندارند.
کلا اختلاف این سه گزینه در هزینه و زمانی است که می گذارید و همچنین تصمیم و هدفی که برای اینده دارید.
به طور کلی داشتن هر کدام از این سه مورد کمک خیلی بزرگی است، به خصوص اگر رزومه ی خیلی قوی از ایران ندارید. هرچه این کارها را زودتر شروع کنید در وقت و هزینه خود صرفه جویی کردید!
*چه ریسرچ هایی در UCLA در حال انجام است و چه اساتیدی در UCLA ریسرچ می کنند؟
کلا دانشکده دندانپزشکی UCLA یکی از مراکز قوی تحقیقاتی محسوب می شود. این امر به خاطر پروژه های بزرگ و متعاقبا گرنت های بسیاری است که اساتید این دانشگاه برای آن به ارمغان می آورند. واقعیتی را که باید در مورد این دانشگاه پذیرفت، جمعیت اکثری آسیایی ها از رئیس گرفته تا اساتید و دانشجویان است. متعاقبا تعداد زیادی از اساتید بزرگ در زمینه ریسرچ نیز متعلق به همین گروه هستند. نکته ای که باید در نظر داشت این است که خیلی از این کشورها برنامه های مشترکی با دانشگاه های آمریکا دارند. مثلا تحت عنوان Visiting Scholar یا جهت مدتی از دوره PHD خود در آمریکا مشغولند و دانشگاه ها و اساتید با هم در ارتباط هستند و حمایت می شوند. چیزی که ما اصلا در ایران نداریم.
*چگونه لابراتوارهای تحقیقاتی(ریسرچ لب)، استاد و رشته مورد علاقه خود را پیدا کنیم؟
از گوگل بپرسید! وب سایت دانشکده ها نیز معمولا اطلاعات خوبی، را در اختیار شما می گذارند، هرچند اگر به روز نباشند. اول از پیدا کردن اسم اساتید می توانید شروع کنید. سرچ پابلیکیشن آنها و اطلاعات تکمیلی پروفایل آنها در سایت دانشگاه ها یا احیانا وبلاگهای شخصیشان. بعد از کسب اطلاعات شخصی و لابراتوار مورد نظر خود و زمینه تحقیقاتی اون فرد، باید از افرادی که قبلا با اون استاد همکاری کرده اند تحقیق کنید. اطلاعات در رابطه با میزان زمانی که باید بگذارید، جزئیات پروژه های اون استاد و اون مرکز کسب کنید. میتوانید حتی دنبال شماره تماس اون لب یا منشی اون استاد باشید. تماس تلفنی گاهی از ایمیل هم میتونه مفید تر باشه. بعد از کسب اطلاعات از افراد اون لب یا همکاران اون استاد و اطمینان از اینکه می خواهید با اون فرد کار کنید، مستقیما به استاد مربوطه ایمیل می زنید. اینجا هم مثل اپلیکیشن ها اگر شخص قبلی یا فعلی مشغول همکاری با اون استاد شما رو توصیه کنه، کارتون خیلی راه میفته.
پیدا کردن ریسرچ پوزیشن ممکن است آسان نباشد، ولی امیدتان را از دست ندهید. به هر حال متقاضی زیاد هست و تنها گفتن اینکه من به ریسرچ کردن علاقه دارم کافی نیست. باید این را به استاد مربوطه نشان بدهید (مثلا با اطلاعاتی که در زمینه مربوطه جمع کردید)، مخصوصا اگر سابقه ی ریسرچ در ایران ندارید.
*آیا ارزشیابی مدارک ECE یا GPA خاص یا سابقه ریسرچ و پابلیکیشن جهت ریسرچ پوزیشن گرفتن الزامی است؟
خیر. هرچند که داشتن پابلیکیشن می تونه کمک کننده باشه، ولی معمولا زمینه تحقیق در ایران با آمریکا خیلی متفاوت است. پس شاید اشتراک زیادی وجود نداشته باشد.
*آیا میشه با ریسرچ پوزیشن ویزا گرفت و به آمریکا اومد؟
بله. معمولا برای شما ویزای J صادر میشه. ولی هر کسی این کار رو معمولا برای شما انجام نمیده. چون تبعاتی برای اون فرد داره و ضمنا اون استاد باید مطمئن باشه شما براش در مدت زمانی که براش مشغول کارید مفید هستید. معمولا معرفی شخصی که شما رو میشناسد میتونه کمک کننده باشه. ویزای J البته محدودیتهایی برای فرد ایجاد میکنه، بعنوان مثال بعد از پایان ویزا یا تبدیلش به ویزای دانشجویی، فرد لازم هست تا برای مدت دو سال آمریکا رو ترک کنه یا اینکه در مناطق محروم آمریکا کار کنه. قبل از اقدام برای این مورد ویزا حتما با وکیل خودتون در زمینه محدودیتهای اون مشورت کنین.
*آیا ریسرچر ها حقوق دریافت می کنند یا Volunteer هستند؟
ریسرچر هم میتواند حقوق دریافت کند. ولی این امر به خیلی چیزها بستگی داره. مثل نوع ویزای شما، مدت زمانی که شما در اون مرکز مشغول هستید، ساعات کاری شما، میزان فاندی که اون استاد برای پروژه اش دارد و میزان مفید بودن شما برای اون شخص. کلا اگر حقوقی هم پرداخت شود معمولا به میزان محدود و در حد خرج نرمال زندگی بیشتر نیست.
در مورد UCLA بیشتر ریسرچر ها به صورت Volunteer هستند.چون افراد خیلی زیادی حاضرند برای گرفتن توصیه نامه و ایجاد کانکشن ریسرچ کنند و بیشتر نیروی انسانی ریسرچ لب ها توسط این افراد تامین میشود. البته اگر زمان طولانی مشغول به ریسرچ باشید و بستگی به همون شرایطی که در بالا ذکر شد ممکنه به شما از سال دوم حقوق پرداخت بشه. خیلی به شخص و فاند طرف بستگی دارد.
*حداقل زمانی که برای ریسرچ و گرفتن توصیه نامه باید مشغول همکاری با اون استاد باشیم چقدر است؟
معمولا بعد از ارسال رزومه و مکاتبه توسط ایمیل با Principal Investigator یا همون استاد راهنمای مربوطه، شمارو جهت یه مصاحبه کوتاه دعوت می کنند. بعد از تایید اون استاد، شما باید جهت ورود به اون مرکز تحقیقاتی یا حتی شروع ریسرچ آموزشهای مربوطه رو بگذرونید،که میتونه شامل online training و کلاسهای حضوری باشه. این مراحل مخصوصا در UCLA به خاطر اینکه State School در ایالت کالیفرنیا هست بسیار زیاد و طولانی است. خب بعد از گذراندن همه اینها و گرفتن سرتیفیکیت اونها شما مجاز به شروع به کار در اون مرکز هستید. بعد از ورود نیز چند مدتی را باید observe کنید و کارهای روتین اون لب و کارهایی که انجام می شه رو فرا بگیرید. خلاصه اینکه این روند آموزشی میتونه از یک ماه تا چند ماه طول بکشه و برای همه اینها PI شما هزینه پرداخت می کند. عملا شما در 6 ماهه دوم کار با اون استاد برای اون فرد مفید خواهید بود. پس معمولا افرادی که حاضر به همکاری بالای یک سال هستند در اولویت هستند.
این در صورتی است که شما رسما در یک مرکز مشغول ریسرچ باشید. بعضا شما شاید بتوانید با نوشتن یک مقاله یا صرفا همکاری با یک استاد در یک پروژه توصیه نامه لازم رو برای اپلیکیشن خود بگیرید. ابن مسئله خیلی بستگی به استاد مورد نطر دارد.
*من با یک استاد به صورت Volunteer شروع به همکاری می کنم و بعد از گرفتن توصیه نامه و قبولی در اپلیکیشن ها همکاریم رو قطع می کنم و به زندگیم میرسم. منطقی نیست مجانی کار کردن برای اون استاد وقتی من نتیجه ام رو گرفته ام.
خب این چیزی است که به ذهن هر کسی ممکنه برسه، از جمله خود من. نکته اینجاست که کلا هر رفتار غیر حرفه ای مثل قطع همکاری ناگهانی، جواب ایمیل ندادن یا خوب کار نکردن و وقت نگذاشتن طبعاتی به اون صورت برای شخص شما ندارد. تنها مشکل اینجاست که بعد از شما اون استاد دیگه هیچوقت با ایرانی ها کار نمی کنه و ممکنه دیگه به هیچ ایرانی توصیه نامه نده! متاسفانه اینجا قضاوت ها قائم به شخص هست. مثلا اگر یک ایرانی کار غیر اخلاقی یا غیر حرفه ای بکنه تمام ایرانی ها در نظر اون فرد بد هستند. پس اگر استادی الان با ایرانی ها خوبه، پروگرمی ایرانی خوب پذیرش می کنه، ریسرچ لبی ایرونی زیاد داره، نفرات ایرانی قبلی اونجا خیلی خوب کار کرده اند و نظر اون استاد به ایرانی ها مثبت شده است. پس همانطور که عکس این گروه نشون می دهد دست به دست هم بدهیم و این حلقه قدرتمند جمعیت دندانپزشکان ایرانی در آمریکا را روز به روز تقویت و برجسته کنیم.
به امید آن روز
ناصر رضایی