Author: Hessam

انصراف از دوره تخصصی دندانپزشکی به امید ادامه تحصیل در آمریکای شمالی توصیه نمیشود. صرفنظر از زحمتی که شما کشیده اید تا موفق شدید از سد امتحان تخصص گذر کنید، دلایل دیگری هم هست که شما را میتواند جهت اتمام دوره تخصصی در ایران مصمم تر کند.

دوره های تخصصی در ایران، جز جراحی، حدود ۳ سال (۱ سال کم یا زیاد) طول میکشند. همانگونه که قبلاً ذکر شد، چنانچه شما امروز تصمیم به مهاجرت بگیرید، در بهترین حالت حدود 1 تا 2 سال زمان دارید تا بطور مناسب مقدمات آنرا فراهم کنید. لذا بفرض هم که رزیدنت سال یک باشید، تا زمانی که قطعاً بتوانید مهاجرت کنید، دوره تخصصی شما تقریباً رو به اتمام است. پس چه بهتر که زمانی که پا به آمریکا میگذارید، دوره تخصصی خود را تمام کرده باشید تا چیزی را از دست نداده باشید. آنچه مسلم است، برخلاف آمریکا، در ایران هر کس که وارد دوره آموزشی شود، اگر مشکل جسمی، هوشی یا عاطفی نداشته باشد، قطعاً دوره را خوب یا بد، تمام خواهد کرد. حتی من توصیه میکنم که در امتحان بورد ایران شرکت کنید و پس از قبولی در بورد، در صورتیکه همچنان احساس نیاز کردید، به آمریکای شمالی مهاجرت کنید. مدرک تخصص ایران گرچه از نظر قانونی ارزشی در آمریکا ندارد (منظور اینکه نمیتوانید با آن برای پروانه کار اقدام کنید و غیره)، اما راه شما را برای ورود به دوره های تکمیلی و تخصصی بمراتب هموارتر خواهد کرد. چنین مدارکی برای کمیته ثبت نام دوره های تخصصی بسیار جذاب بوده و امتیاز بالقوه خوبی محسوب میشود. پس با توجه به اینکه اصل زحمت تخصص را کشیده اید، لطفاً همت کرده و دوره را تمام کنید و بعد از قبولی در بورد تخصصی ایران، در صورت نیاز مهاجرت کنید.

شما اگر انصراف دهید، با مدرک دندانپزشکی عمومی وارد آمریکا میشوید و قاعدتاً باید دوره تکمیلی را طی کنید که حداقل 3 سال زمان میبرد (یک سال زمان برای قبولی و 2 سال هم طول دوره) و قبولی مستقیم در تخصص هم چیزی نیست که بتوانید روی آن حساب کنید و همانگونه که قبلاً توصیه کردم، نباید محور برنامه ریزی شما باشد. زحمت بسیار و شانس بسیاری لازم است تا بتوانید آنچه را که هم اکنون کسب کرده اید و برای شما نقد است، مجدداً در آمریکا تکرار کنید. اگر واقعاً قصد مهاجرت دارید، برنامه ریزی برای آنرا از هم اکنون میتوانید شروع کنید و در حین دوره تخصصی، مقدمات لازم را فراهم کنید تا پس از پایان دوره، زمان سوخته خود را بحداقل برسانید. مطالعه برای بورد عمومی آمریکا و قبول شدن در آن، امتحان تافل، ارزشیابی مدارک و غیره، همه و همه زمان میبرد. علاوه بر این، شما هر سال که برای دوره های تکمیلی یا تخصصی اقدام کنید، در آمریکا رسم بر این است که سال بعد وارد دوره میشوید (بعنوان مثال، شما اگر در تابستان امسال اقدام کنید و ان شاء الله قبول شوید، در تابستان سال بعد دوره شما شروع میشود). علاوه بر موارد ذکر شده، لطفاً در نظر داشته باشید که شما با یک دندانپزشک عمومی فرق دارید. دندانپزشک عمومی که در دوره تخصصی در ایران قبول نشده، چیزی برای از دست دادن ندارد، بهرحال موفق نشده یا اینکه نخواسته، نتوانسته از سد امتحان تخصص بگذرد و برای همین با شما فرق میکند. اگر شما از دوره تخصصی انصراف دهید، بار روانی این تصمیم، شما را در طول این راه طاقت فرسا رها نخواهد کرد. چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی!

در یک جمع بندی میتوان نتیجه گیری کرد که انصراف از دوره تخصصی در ایران به امید ادامه تحصیل در آمریکای شمالی، جز بدلایل سیاسی یا خانوادگی، غیرمنطقی، غیر اقتصادی و غیر قابل توجیه میباشد و توصیه میشود تا رزیدنت در حالیکه مشغول تحصیل در دوره تخصصی میباشد، در صورت نیاز اقدامات لازم جهت ادامه تحصیل را انجام دهد، ولی اصل مهاجرت را به بعد از قبولی در امتحان بورد تخصصی در ایران موکول کند.

با مراجعه به وب سایت برخی دانشکده ها، این امکان برای متقاضی وجود دارد تا در یک رشته تخصصی (فرضاً پریو)، دوره دو ساله (Certificate-Only) یا دوره سه ساله (Certificate و Masters در یک رشته دیگری مثل بیولوژی یا دندانپزشکی جامعه نگر) یا دوره 4، 5 تا 7 ساله ( Certificate در رشته تخصصی در کنار دکترا یا PhD رشته ای دیگر مثل بیولوژی یا دندانپزشکی جامعه نگر و غیره) را انتخاب کند. در اینکه کدام رشته را انتخاب کنید، موارد زیر را مد نظر داشته باشید:

1- چند وقت پیش وزارت بهداشت ایران بخشنامه ای صادر کرد که بر اساس آن، چنانچه دوره تخصصی که دانشجو در خارج از کشور طی میکند، کمتر از دوره تخصصی همان رشته در ایران باشد، مدرک کسب شده ارزشیابی نمیشود. بنابر این بخشنامه، بعنوان مثال، اگر شما تصمیم دارید تا بعد از اتمام تحصیل بهر شکل به ایران برگردید، مد نظرتان باشد که این احتمال وجود دارد که دوره های دو ساله Certificate-Only توسط وزارت بهداشت ایران ارزشیابی نشود (چرا که اکثر دوره های تخصصی در ایران هم اکنون حداقل سه ساله هستند). البته با مراجعه حضوری که به وزارت بهداشت داشتم (تابستان 87)، توسط مسئول مربوطه عنوان شد که احتمال دارد در مواردی که دانشگاه خیلی معتبر باشد، ارفاق صورت پذیرد، ولی او توصیه کرد که در صورتیکه دانشجو میتواند و قدرت انتخاب دارد، دوره سه ساله را انتخاب کند تا کار شسته و رفته بوده و روند برگشت به ایران بدون دردسر و بدون نیاز به برگزاری مجدد امتحان بورد تخصصی، گذراندن دوره تکمیلی و غیره انجام پذیرد.

2- هر چه طول دوره انتخابی شما بیشتر باشد، احتمال قبولی شما افزایش مییابد. چرا که متقاضی آمریکایی دوست دارد تا زودتر مدرک گرفته و وارد بازار کار شود. برای همین منطقی است تا دوره های مشترک با Master یا PhD  را انتخاب کنید، اگر میخواهید روند قبولی خود را تسهیل بخشید.

3- اکثر دوره های تخصصی، هزینه ثبت نام بالایی دارند. در هنگام انتخاب رشته توجه داشته باشید که هر سال اضافه تحصیلی، هزینه ثبت نام و هزینه زندگی در آمریکا را نیز بهمراه خواهد داشت که پس از فارغ التحصیلی مجبور به بازپرداخت آن هستید.

4- تحقیقات در آمریکا مشکل تر از تحقیقات در ایران است، چرا که استانداردهای آن بمراتب از ایران بالاتر است. بهمین دلیل توجه داشته باشید که اگر اهل تحقیق نیستید، خود را به دردسر دوره های علوم پایه مشترک با رشته تخصصی خود گرفتار نکنید.

5- دوره ای که انتخاب میکنید باید با سوابق تحصیلی شما همخوانی داشته باشد تا شانس قبولی شما افزایش یابد. اگر شما پس از فارغ التحصیلی تنها مشغول به کار و کسب درآمد بوده اید، یقیناً انتخاب دوره هفت ساله مشترک تخصصی اندو و PhD بیولوژی دهان به نفع شما نخواهد بود. چرا که این سوال برای مسئول ثبت نام پیش خواهد آمد که چنانچه این شخص ادعا میکند که میخواهد 7 سال تحقیق کند، چرا تا بحال این کار را انجام نداده است. از آن طرف فرض کنید شخصی پرونده درخشانی از سوابق تحقیقاتی دارد و برای دوره تخصصی دو ساله پریو اقدام میکند. آنچه مسلم است، سابقه باید با نوع رشته درخواستی همخوانی داشته باشد.

بله. انجمن دندانپزشکان آمریکا دوره های تکمیلی کانادا را قبول دارد و آنها را همانند دوره های آمریکا،  Accredited حساب میکند. بعبارت دیگر از نظر حرفه ای، تفاوتی بین فارغ التحصیل آمریکا و کانادا وجود ندارد. البته توجه داشته باشید که فارغ التحصیلی از دوره تکمیلی، شرط کافی برای شروع به کار نیست و شما موظف هستید که امتحانات بورد ایالتی یا منطقه ای را نیز پشت سر بگذارید (جهت توضیحات بیشتر به سوال مرتبط با نحوه دریافت پروانه کار مراجعه کنید)

در آمریکا، بر خلاف ایران، چیزی تحت عنوان Master در رشته های بالینی نداریم. بعبارت دیگر بر خلاف ایران که رزیدنت بعد از پشت سر گذاشتن امتحان بورد تخصصی، مدرک MSc یا بعبارت دیگر Master of Science را دریافت میکند، در آمریکا روند به گونه ای دیگر است و تعریفها متفاوت میباشد. رشته های بالینی تنها منتهی به مدرک Certificate میشوند. اما این Certificate با گواهی پایان کار تفاوت دارد. عنوان مدرک تخصصی بالینی هست Certificate of Advanced Graduate Studies یا بطور خلاصه CAGS (بعنوان مثال CAGS in Endodontics). این مدرک در صورتیکه دوره مورد تأیید ADA باشد، اعتباری معادل مدرک تخصصی بالینی را داراست (آنچه ما در ایران تخصص عنوان میکنیم). نکته ای که باید مد نظر باشد این است که بعضاً دوره هایی کوتاه یا بلند مدت هستند که مورد تأیید ADA نیستند، ولی دانشجو پس از اتمام آنها مفتخر بدریافت Certificate پایان دوره میشود. این Certificate در کشور آمریکا فاقد ارزش قانونی است (منظور اینکه با این Certificate نمیتوان بعنوان متخصص در رشته مذبور کار کرد). این دوره ها میتوانند از چند ماه تا چند سال طول بکشند. پس طول دوره ملاک نیست. مد نظرتان باشد که در زمانی که در رابطه با دوره های آموزشی مختلف مشغول کسب اطلاعات هستید، دقت کنید که در معرفی دوره مورد نظر ذکر شده باشد که ADA Accredited بشمار می آید یا خیر. چرا که اگر ADA Accredited نباشد، جز کسب تجربه یا گرفتن ویزا، کاربری آنچنانی نخواهد داشت.

از طرف دیگر، برخی از دانشکده ها دوره هایی را تعریف کرده اند که دانشجو با پشت سر گذاشتن آنها بیش از یک مدرک را دریافت خواهد کرد. بعبارت دیگر، علاوه بر Certificate رشته بالینی مورد نظر، یک Degree (نه Certificate) برای یک رشته دیگر که معمولاً از رشته های علوم پایه میباشد را نیز دریافت خواهد کرد. توجه داشته باشید که MSc، DMSc یا PhD همگی Degree بشمار میروند و نه Certificate. حال آنکه اندودنتیکس، پریودنتیکس، ارتودنسی و غیره همگی Certificate هستند (CAGS)، نه Degree.

دریافت Degree در کنار Certificate رشته تخصصی بالینی به درد کسانی میخورد که دوست دارند تا در آینده بعنوان هیأت علمی هم مشغول بکار شوند. اگر مد نظر شما این است که بصورت تمام وقت در مطب خود مشغول بکار شوید یا اینکه بعنوان مربی (Instructor) در دانشکده ای در آمریکا بصورت پاره وقت کار کنید، هیچ لزومی ندارد که در دوره های تحصیلی شرکت کنید که در کنار Certificate رشته بالینی، یک Degree (حداقل Master) هم در یک رشته علوم پایه بشما میدهند. البته توجه داشته باشید که بدون داشتن Degree، امکان فعالیت بعنوان هیأت علمی رسمی و طی مراتب علمی (Assistant Professor, Associate, etc) برای شما وجود نخواهد داشت.

چند روز پیش یکی از دوستان که تازه از ایران آمده بود، به اطلاع رساند که دوره هایی مخصوص دندانپزشکان غیر آمریکایی توسط دانشگاه NYU طراحی شده است که در رشته های مختلفی چون اندو، ارتو، پریو و غیره به تربیت دندانپزشکان غیرآمریکایی میپردازد. با مراجعه به وب سایت مربوطه در http://www.nyu.edu/dental/academicprograms/international/index.html

 لازم دانستم اطلاعات کسب شده را در اینجا ذکر کنم:

۱. این دوره ها جزو دوره های مورد تأیید ADA بشمار نمیروند (به عبارت دیگر ADA Accredited) نیستند. مفهوم این جمله این است که مدرکی که در پایان دوره به دانشجو ارائه میشود، در کشور آمریکا بعنوان تخصص شناخته شده نیست. من اطلاعی از اینکه وزارت بهداشت ایران این دوره ها را بعنوان دوره تخصصی ارزشیابی میکند یا خیر ندارم.

2. دوره های ارائه شده، جز برای رشته جراحی که یک یا دوساله میتواند باشند، برای سایر رشته ها یک ساله است. با توجه به قانونی که وزارت بهداشت ایران تصویب کرده مبنی بر اینکه “دوره های خارج کشوری که طول دوره کمتر از دوره مشابه در ایران باشد، ارزشیابی نخواهد شد”، ارزشیابی شدنشان در هاله ای از ابهام قرار دارد. حتماْ قبل از ثبت نام در این دوره (یا دوره های مشابه) در صورتیکه قصد داریدپس از پایان دوره به ایران بازگردید از اداره ارزشیابی مدارک وزارت بهداشت اطلاعات لازم را کسب کنید.

3. در این دوره ها، بر خلاف آنچه که قبلاً تصور میکردم، دانشجو میتواند مستقیماً در درمان بیماران شرکت کند و اجازه کار بر روی آنها را خواهد یافت. لازم بذکر است که در دوره های مشابهی که در برخی دانشگاههای دیگر برقرار است (مثل دوره های Preceptorship دانشگاه UCLA) حداقل بطور رسمی در وبسایت مربوطه عنوان شده که دانشجو اجازه کار بر روی بیمار را نداشته و تنها مشاهده خواهد کرد (گرچه که دوستانی که در این دوره ها شرکت کرده اند عنوان میکنند که این امکان را داشته اند تا به درمان بیماران بپردازند).

4. جهت ثبت نام در این دوره ها عنوان شده که متقاضی باید اجازه کار در کشوری غیر آمریکا را داشته باشد که گمان میکنم ارائه مدرک فارغ التحصیلی کافی باشد و ارائه پروانه دائم یا مطب لازم نباشد. سایر مدارک مورد نیاز، مدارک معمول چون توصیه نامه و غیره است بعلاوه تافل یا IELTS نیز لازم است تا ارسال شود.

5. هزینه دوره ها حدود برابر 50000 دلار در سال میباشد. توجه داشته باشید تا در محاسبه هزینه های مربوطه، هزینه زندگی را نیز در نظر بگیرید.

6. بدنبال قبولی در دوره، دانشجو فرم I20 دریافت میکند که بوسیله آن میتواند برای گرفتن ویزا اقدام کند.

بعنوان جمع بندی میتوان عنوان داشت که این دوره چیز جدیدی نیست. قبلاً مشابه این دوره در دانشگاههای کانکتیکات، UCLA و غیره با عناوینی چون Preceptorship، Fellowship یا  Advanced Programs تأسیس شده است. بهرحال آنچه مهم است اینست که این دوره ها از نظر ADA و احتمالاً از نظر وزارت بهداشت ایران بعنوان دوره های تخصصی شناخته نمیشوند و همانگونه که در بروشور مربوطه مطالعه کردم، هدف از طراحی این دوره ها آنست تا دانش متقاضی نسبت به رشته مورد نظر افزایش یابد و جایگزین دوره های تخصصی نیست. بنظر من این دوره ها برای کسانی که سعی دارند تا بطریقی وارد خاک آمریکا شوند، ایده آل میباشد. با توجه به اینکه این دوره ها مورد تأیید ADA نیست و ثبت نام در آنها تنها برای متقاضیان غیرآمریکایی مقدور میباشد، قبولی در آنها چندان مشکل نیست و بدینوسیله میتوان برای ویزا اقدام کرد. فایده دیگر ثبت نام در این دوره ها آنست که متقاضی میتواند از فرصت پیش آمده جهت شناساندن خود به هیأت علمی دانشگاه مورد نظر که احتمالاً اساتید دوره های تخصصی همان دانشکده نیز هستند، اقدام کند و با شناساندن خود به آنها، شانس قبولی مستقیم خود در رشته تخصصی مربوطه را افزایش دهد. همچنین عنوان دوره Fellowship میباشد که طبیعتاً این امکان را به متقاضی میدهد تا پس از بازگشت به ایران، استفاده تبلیغاتی لازم را در حیطه فعالیتهای درمانی خصوصی خود ببرد. از نظر مطالب آموزش داده شده و کیفیت آموزشی این گونه دوره ها، امکان اظهار نظر برای من وجود ندارد چون اطلاعی ندارم. آنچه مسلم است، بین این دوره ها و دوره های مورد تأیید ADA تفاوت وجود دارد و لازم است تا مد نظر شما قرار گیرد تا در برنامه ریزیهای خود دچار مشکل نشوید.

تجربیات اخیر دوستان نشان میدهد که چنانچه فردی موفق شود تا از یک دوره تحصیلی در آمریکا پذیرش بگیرد، از شانس بالایی برای گرفتن ویزا برخوردار خواهد بود. دوره هایی که دانشجوی دندانپزشکی یا دندانپزشک میتواند به آنها فکر کند، عبارتند از کلاسهای آمادگی برای بورد یا کلاس زبان (کپلان)، دوره های Preceptorship یا دوره های مخصوص دندانپزشکان غیر آمریکایی (مانند آنچه توسط دانشگاه NYU ارائه میشود). زمان ثبت نام این دوره ها متفاوت است همچنین طول دوره و هزینه ثبت نام آنها نیز متفاوت میباشد که بنظر من بهترین کار این است که با مراجعه به وب سایت این دوره ها، اطلاعات را مستقیماً دریافت کنید. گرچه که در این وبلاگ نیز توضیحاتی در رابطه با پاره ای از این دوره ها ارائه شده است. برخی از این دوره ها عبارتند از:

– دوره های Preceptorship دانشگاه UCLA:

https://www.dentistry.ucla.edu/learning/preceptorships

این دورها در اکثر رشته های تخصصی ارائه میشود. هزینه آن برای هر فصل 4500 دلار برای اکثر رشته هاست (دوره ارتودنسی آن یک ساله است و حدود 45000 دلار هزینه ثبت نام آن است). زمان پایان ثبت نام در طول سال برای فصلهای مختلف عبارت است از اول جون، پانزدهم سپتامبر، پانزدهم دسامبر و پانزدهم مارچ). جهت قبولی تنها پرداخت هزینه و داشتن سواد حداقل انگلیسی کافی است، البته ظرفیت پزیرش نیز محدود میباشد. دوره های یک ساله مثل ارتو و زیبایی زمان ثبت نام متفاوتی دارند که لازم است به وب سایت مربوطه مراجعه کنید. نکته لازم بذکر این است که این دوره ها مورد تأیید ADA نبوده و مورد تأیید وزارت بهداشت ایران نیز نیستند و همانگونه که در سایت ذکر شده، دوره تخصصی بشمار نمیروند. جهت توضیحات بیشتر به پاسخ سوال در رابطه با دوره های Advanced Programs دانشگاه NYU مراجعه کنید

-دوره Advanced Programs دانشگاه NYU:

http://dental.nyu.edu/academicprograms/programs-for-international-dentists.html

به توضیحات مربوطه در پاسخ سوال Advanced Programs دانشگاه NYU مراجعه کنید.

با جستجو در اینترنت، موارد مشابه زیادی پیدا خواهید کرد و نهایتاً متوجه خواهید شد که پیدا کردن دوره ای که با شرایط شما جور دربیاید، چندان مشکل نخواهد بود. جهت جستجو میتوانید با مراجعه به سایت گوگل و استفاده از کلمات کلیدی: “International Dentist Fellowship” یا “International Dentist Preceptorship” و مواردی مشابه، لیست کاملی از دوره های مربوطه را تهیه کنید. منتهای مراتب همواره در نظر داشته باشید که اکثر قریب به اتفاق این دوره ها، ADA Accredited نیستند و دوره ای که تأییدیه ADA را ندارد، دوره تخصصی بشمار نمیرود. فریب عناوینی چون Fellowship، Advanced Programs، Preceptorship و غیره را نخورید. بهترین کاربری این دوره ها همانطور که چندین بار عنوان کردم، گرفتن ویزا است یا اینکه از عنوان کسب شده بر روی تابلوی مطب خود در ایران استفاده اقتصادی لازم را ببرید!

اکثر دوره هایتکمیلی و تخصصی چنین شرطی را برای پذیرش ندارند. اگر دوره ای چنین شرطی داشته باشد، حتماً در وبسایت آن دوره ذکر خواهد شد. تنها مطلبی که افراد فاقد کارت اقامت یا شهروندی آمریکا باید به آن توجه کنند این است که جهت دریافت وام تحصیلی (شامل شهریه و خرج زندگی) نیاز به ضامن حقیقی در کشور آمریکا خواهند داشت. همچنین با توجه به وضعیت اقتصادی بانکهای آمریکا، برخی موسسات مالی شرایط بسیار سختی برای اخذ وام دانشجویان خارجی وضع کرده اند (برخی حتی فعلاً وام به دانشجویان خارجی را موقتاً کنسل کرده اند). بنظر من، قبل از اقدام به مهاجرت مطمئن شوید که کسی در آمریکا وجود دارد که ضمانت شما را برای اخذ وام تحصیلی به عهده خواهد گرفت. چنانچه شما کارت اقامت داشته و یا شهروند آمریکا باشید، میتوانید بدون ضامن و از خود دولت آمریکا وام تحصیلی و خرج زندگی را تا سقف معینی دریافت کنید.

توضیحات در رابطه با وامهای تحصیلی و نحوه بازپرداخت و غیره قبلاً بطور مفصل توضیح داده شده است.

شکل امتحان بورد آمریکا همواره در حال تغییر است و بمرور زمان مشکلتر میشود، ولی همزمان نمابع مطالعاتی که برای امتحانات طراحی و چاپ میشوند، تغییر میکنند. برای همین همچنان به گواه کسانی که بتازگی امتحان را پشت سر گذاشته اند، منبع اصلی مطالعه همان Dental Decks باشد و در کنارش نمونه سوالات، کافیست. توصیه میکنم بجای اضافه کردن مراجع مختلف که جز ایجاد استرس، تاثیر مثبت آنچنانی نخواهند داشت، همین منابع ذکر شده را به کرات مطالعه کنین.

این دو مورد معمولاً جزو موارد درخواستی دانشگاهها نیست، ولی بنظر من پیش از مهاجرت ریزنمرات (از سال اول دبیرستان) خود را از طریق مدرسه خود تهیه کنید و همراه با سایر مدارک تحصیلی، آنها را ترجمه و دراختیار داشته باشید. چرا که بعضاً ممکن است بعضی دانشکده ها آنرا از شما طلب کنند. البته مدرک دیپلم دبیرستان جزء مدارک مورد نیاز است و باید به ECE ارسال شود.

پروانه دائم جزء مدارک مورد نیاز اکثر دانشکده ها نیست. البته ترجمه پروانه دائم هم به رزومه شما کمک میکند و میتوانید بعنوان ضمیمه رزومه خود آنرا ارسال کنید.

کلاً توصیه میشود هر مدرک، توصیه نامه، لوح افتخار، کارت هزار آفرین (این یکی شوخی بود!) و غیره که دارا هستید را قبل از مهاجرت ترجمه کنید و در رزومه خود آنها را بعنوان Certificate of Appreciation و در بخش Awards درج کنید. چنین مواردی، گرچه در کشور ما بقول معروف ممکن است فله ای کسب شوند، ولی زمانی که در رزومه شما درج شوند، میتوانند بشما کمک شایانی کنند.

توصیه میشود که همیشه آخرین دنتال دکها را تهیه کنید. برای آن دسته از دوستان که تا حالا دوره های قدیمی تر دنتال دکها را مطالعه میکرده اند توصیه میشود که آخرین دوره آنرا خریداری و از این ببعد مطالعه کنند. دنتال دک کمپانی است که با تغییر محتوای امتحان بورد، کارتهای خود را بطور هوشمندی مطابقت میدهد. برای همین توصیه میشود آخرینها را در اختیار داشته باشید. جهت کسب اطلاع در رابطه با چگونگی تهیه منابع لازم برای مطالعه، به مطالب پیشین مراجعه کنید.