نکته جالبی که بعنوان یک مصاحبه کننده بهش رسیدم اینه که در دقیقه اول مصاحبه، مصاحبه کننده 75 درصد تصمیم گیری رو انجام میده. مواردی که در این تصمیم گیری نقش دارن شامل ظاهر، لحن، شیوایی و تون صدا، شخصیت طرف (گوشه گیر/ پر رو، پرخاشگر/متواضع، …) و Body Language طرفه.
بعد از معرفی اولیه، بیش از 5 دقیقه لازم نیست تا تصمیم گیری صد درصد در مورد متقاضی در ذهن مصاحبه کننده انجام بشه. شما باید تمرین کنین تا بتونین در طی این 5 دقیقه، خودتون رو به بهترین نحو معرفی کنین و بنوعی خودتون رو یک انسان متفاوت و برتر از سایر کاندیداها نشان بدین. هر دوره ای معمولاً چند برابر ظرفیت پذیرش افراد رو برای مصاحبه دعوت میکنه و باید از بین کاندیداهای متعدد تعدادی رو انتخاب کنه. این پروسه برای مصاحبه کننده چند برابر مصاحبه شونده سخت و طاقت فرساست. برای همین شما باید تصمیم گیری رو برای تصمیم گیرنده راحت کنید و بهترین شکل اون اینه که نشون بدین متفاوت هستین.
چیزی که ایرانیها رو میتونه براحتی با سایر کاندیداها متفاوت کنه، خلق و خوی دوستانه و خوشحال اونهاست. ما بواسطه فرهنگمون (البته بماند که در چند دهه اخیر حسابی دست کاری شده)، انسانهای خوش جوش و خوش مشربی هستیم و در برقراری ارتباط با سایرین معمولاً مشکلی نداریم (به شرطی که زبان انگلیسی مانعی برای این امر نباشد). بهترین توصیه ای که میتونم داشته باشم اینه که سعی کنین خودتون باشین و بدون استرس و ریلکس سعی کنین تا امتیازات مثبت خودتون رو نشون بدین تا در ذهن طرف حک بشه.
در اکثر دانشکده ها، صرف یک وعده غذایی با رزیدنتها یا دانشجویان سال بالایی در پروسه مصاحبه گنجانده شده. این فرصت خیلی مناسبی برای شماست تا خودتون رو نشون بدین و سعی کنید تا حداکثر استفاده رو اون ببرین. حتی اگر دانشجوها یا پرسنل دیگر در کمیته مصاحبه کننده نقشی نداشته باشند، چنانچه شما موفق شوید تا با آنها ارتباط برقرار کرده و خود را بقول معروف در دل آنها جا کنید، علاوه بر اینکه میتوانید اطلاعات مفیدی از آنها در رابطه با کمیته مصاحبه کننده کسب کنید، در عین حال خبر رفتار و معایب و حسنات شما بطور مستقیم یا غیر مستقیم به گوش کمیته مصاحبه کننده خواهد رسید. همیشه این وعده غذایی را جزئی از پروسه مصاحبه خود در نظر بگیرید و به آن به چشم یک فرصت نگاه کنید.
حال سایر مواردی که قبلاً نوشته بودم را با کمی تصحیح در ادامه ذکر میکنم. با آرزوی موفقیت برای شما.
مهمترین مسأله ای که در مصاحبه باید مد نظرتون باشه اینه که مصاحبه کننده دنبال اینه که اول ببینه آیا شما همونی هستین که قبلاً رو کاغذ باهاش آشنا شدن و دوم اینه که شما رو از نظر شخصیتی مورد ارزیابی قرار بدن. سوالایی که دنبال جوابشن معمولاً ایناست:
-آیا کسی هستین که بقیه بتونن باهاتون کنار بیان
– از عهده استرسی که در انتظارتونه بر میاین،
– میتونین با بقیه و یا با اونها ارتباط برقرار کنین،
– انگلیسی محاوره ایتون در چه حدیه
– هدفتون از اینکه اومدین اینجا چیه؟
– چرا این دانشکده و این دوره را انتخاب کردین؟
– گذشته خودتون رو توضیح بدین
– آینده رو چجوری میبینین؟ آینده خودتون رو چجوری میبینین؟ ده سال دیگه خودتون رو کجا میبینین؟
– یک نقطه ضعف و یک نقطه قوت از خودتون بگین. حتماً نقطه ضعفی از خودتون ذکر کنین، گفتن اینکه نقطه ضعفی ندارم، خودکشی مصاحبه ای بشمار می آید).
– آیا آدم عصبی هستین یا اینکه میتونین استرس رو کنترل کنین (معمولاً تو زمان مصاحبه، Body Language شما تحت نظره)
– یک سوالی میکنن که هیچ ربطی به هیچی نداره!! هدف فقط اینه که ببینن وقتی شما در موقعیت استرس زا قرار میگیرین، چجوری واکنش نشون میدین، عرق میکنین، عصبی میشین، بحث میکنین، میخندین، میلرزین، … .
فکر کنم ۹۹٪ مواردی رو که ممکنه باهاش روبرو بشین رو گفته باشم! خلاصش اینکه اگه دیدین سوالی که کردن جوابش رو بلد نیستین، فقط خودتون رو جمع کنین و تحت استرس قرار نگیرین. فرض کنین که این سوال یک سوال گمراه کنندست و فقط میخوان ببینن که شما چجوری شرایط رو کنترل میکنین. یک جواب بیربط هم دادین، دادین، ولی حالتتون سعی کنین عوض نشه.
– بعضی وقتا بعضی دوره ها یک سری امتحانات علمی و عملی هم در نظر میگیرن. امتحان علمی معمولاً تأثیر قطعی نداره، ولی امتحان عملی رو خیلی جدی بگیرین. چرا که بعضی دوره ها اصولاً ملاک گزینششون امتحان عملیه. البته آماده شدن برای امتحان عملی رو میتونین به بعد از زمان مهاجرت واگذار کنین. چون که از زمانی که به مصاحبه دعوت میشین تا وقتی که مصاحبه بناست اتفاق بیفته، معمولاً زمان برای آمادگی برای امتحان عملی کافیه. ناگفته نمونه که هر دوره ای اگه امتحان عملی برگزار میکنه، مخصوص خودشه و هیچ فرمت کلی وجود نداره.
اولاً، معمولاً دانشکده های غرب آمریکا امتحان عملی دارن، ثانیا که این امتحانا اکثرا روی دندون پلاستیکی یا گچی هستش و از تراش کلاس دو، کلاس سه یا پنج، تراش بریج، تراش کراون طلا یا PMF یا سه چهارم کراون یا اینلی طلا یا اونلی طلا خارج نیست (دانشگاه لومالیندا سیستم خودشو داره که میتونین با مراجعه به سایت student doctor network که لینکشو گذاشتم، اطلاعات لازم رو کسب کنین).
بعد از اتمام مصاحبه، منتظر میمونین تا خبر قبولی یا لیست ذخیره شدن یا رد شدنتون بیاد. ان شالله که خبر خوب دریافت میکنین.
مطالب زیر توسط یکی از اعضای گروه دندونر در فیسبوک با نام احسان صدیق آرا که تجربه مصاحبه کردن برای دوره تکمیلی در دانشگاه ایندیانا رو داشته رو بعد از دریافت اجازه از ایشون برای شما ذکر میکنم. توصیه های بسیار خوبی کردن که لازمه اونها رو هم کمال و تمام در نظر بگیرین:
” دوستان سلام من سال گذشته در دانشگاه ایندینا پذیرش گرفتم و امسال یکی از مصاحبه کنندگان بودم به جهت اینکه یکی از متقاضیان امسال یک ایرانی بود لازم دانستم توصیه هایی را داشته باشم -اول اینکه اصلا شل و ول حرف نزنید
دوم اینکه کاملا قوی از رزومه و کارهایی که کردید حتی کوچک صحبت کنید و بزرگش کنید سوم اینکه از دانشگاه های دیگر بد نگویید مثلا در جواب اینکه چرا به این دانشگاه علاقه مندید این جواب خوبی نیست که چون از فلان دانشگاه بدم می آید پس به دانشگاه شما علاقه مند شدم چهارم حتما لباس رسمی بپوشید حتی اگر هوا سرد است ظاهر لباس شما همچنان باید رسمی بودنش را نشان دهد پنجم اگر متخصص هستید و برای دوره تکمیلی دارید مصاحبه می شوید باید نشان دهید که تجربه کافی در زمینه دندانپزشکی عمومی هم داشته اید ششم آمادگی پاسخ به این سوال را داشته باشید که موقعیتهایی در زندگی تان را تعریف کنید که استرس بدی پیدا کردید یا شرایط دشوار بوده، چه در محیط دندانپزشکی و چه خارج از آن و شما چطور آن را مهار و کنترل کرید
هفتم اگر فعالیتهای مدیتریتی leadership داشتید حتما بگویید و سعی کنید حتما داشته باشید
هشتم دانشگاهی که در آن مصاحبه انجام میدید بدانید چقدر به تحقیق علاقه مند است چه قدر به کلینیک. مثلا در دانشگاه ما بسیار به کلینیک توجه می شود و وقتی برای تحقیق در مقطع عمومی نیست. پس دانشجویی که کار تحقیقاتی زیاد انجام داده، شاید خیلی جذابیتی برای دانشگاه ما نداشته باشد. و بالعکس. نهم دانشگاه های دیگر را نمی دانم ولی در دانشگاه ما امتحان عملی بسیار مهمتر از مصاحبه است. دهم بعضی از متقاضیان روزهای قبل آمدند و چون می دانستند مصاحبه کنندگان از پذیرش شدگان سال پیش هستند آمدند و با ما آشنا شدند و نهار خوردند و فکر کنم کار خیلی خوبی بود که کردند.”
نکته مهم: حتماً برای تمام دوره هایی که میتونین، اقدام کنین. همونطور که گفتم، هیچ چیز نمیتونه قبولیتون رو صد درصد تضمین کنه. پس منطقی اینه که تمام شانسهای خودتون رو در نظر بگیرین. ممکنه که هزینه اش چند هزار دلار بیشتر بشه، اما حواستون باشه که هزینه یک سال پشت خط موندن بمراتب بیشتر از این حرفاست.