PASS یک وب سایت است که متقاضی اطلاعاتی را که معمولاً از طریق دانشکده ها درخواست میشود در آنجا وارد میکند و با پرداخت وجهی، این اطلاعات توسط PASS برای دانشکده ارسال میشود. تنها برخی از دوره های تخصصی با شرکت PASS قرارداد دارند و برخی نیز علاوه بر اینکه یک سری مدارک را از طریق PASS از متقاضی میخواهند، یک سری مدارک را نیز خود مستقیماً درخواست میکنند که از جمله این موارد، وجه اولیه است! لذا متقاضی علاوه بر اینکه پول دانشکده را باید پرداخت کند و یک سری مدارک را خود برای آنها ارسال کند، باید وجهی نیز به PASS پرداخت کند و همچنین یک سری مدارک را برای PASS ارسال کند تا PASS آن مدارک را برای دانشکده ارسال کند! تکمیل وب سایت PASS البته خیلی پیچیده نیست. همان اطلاعاتی که معمولاً در فرمهای ثبت نام پرسیده میشود، در وب سایت قرار داده شده و متقاضی آنها را تکمیل میکند. در وب سایت PASS، بخشی است که مربوط به دریافت Recommendation Letter از افرادی است که متقاضی آنها را معرفی میکند. تنها نکته ای که میتوان در این مورد ذکر کرد این است که راحت ترین کار، درخواست توصیه نامه بروش اینترنتی است. اگر استاد شما اهل استفاده از اینترنت و پست الکترونی نیست، خود شما به نام او یک پست الکترونیک ایجاد کنید و با هماهنگی با استاد مربوطه، اطلاعات استاد خود را در قسمت مربوطه وارد کنید و خود شما نیز به نمایندگی از استاد خود، متن توصیه نامه و سایر موارد را تکمیل کنید. در وب سایت PASS همچنین از دانشکده ای که شما تحصیل کرده اید، درخواست مدارک شده است که شما میتوانید با ذکر اینکه امکان درخواست چنین مدارکی از دانشکده شما بدلیل مشکلات موجود بین دو کشور وجود ندارد، Explanation form مربوطه را تکمیل کنید.

برخلاف PASS که تنها اطلاعات متقاضی را به دانشکده منتقل میکند و کار خاص دیگری انجام نمیدهد، MATCH همانند سازمان سنجش، نقش فعالی در روند انتخاب متقاضی ایفا میکند. MATCH به مانند PASS توسط بعضی از دانشکده ها و تنها در بعضی از دوره های تخصصی آنها پذیرفته شده است و برای اینکه شما بدانید که دوره تخصصی که شما متقاضی آن هستید، در MATCH عضویت دارد یا نه، لازم است که به وب سایت آن دانشکده یا دوره تخصصی مراجعه کنید.

هر ساله در زمان مشخصی که توسط وب سایت MATCH اعلام میشود، متقاضی لازم است تا با پرداخت وجهی اندک، فرم ثبت نام را تکمیل کرده و همراه سایر موارد برای MATCH ارسال کند. متعاقب دریافت مدارک، MATCH یک کد اختصاصی به متقاضی اختصاص میدهد. این کد در حقیقت شماره شناسایی متقاضی برای MATCH بشمار میرود. متقاضی همزمان برای دوره های مورد درخواست خود همانند سایر دوره هایی که در MATCH عضویت ندارند، اقدام میکند. این دوره ها متقاضی را ان شاء الله که به مصاحبه دعوت میکنند. در طی مصاحبه، هم دانشکده متقاضی را مورد ارزیابی قرار میدهد و هم متقاضی دانشکده و دوره تخصصی مورد نظر را بررسی و ارزیابی میکند. در زمانی مشخص که از قبل توسط MATCH اعلام میشود، زمان RANK کردن متقاضی و دوره های تخصصی بطور همزمان فرا میرسد. در این زمان، متقاضی بر اساس علاقه خود، رشته/شهر های مورد علاقه خود را بترتیب اولویت انتخاب رشته میکند (مثل زمان کنکور ایران). از آن طرف، دوره های تخصصی نیز بر اساس علاقه خود، متقاضیان مورد نیاز خود را بترتیب ارجحیت و بیش از ظرفیت خود به MATCH اعلام میکنند. در یک زمان لیستهای هر دو گروه (متقاضیان و دوره های تخصصی) به اتمام میرسد. پس از آن کامپیوتر MATCH وارد عمل میشود و این دو لیست را (یکی لیست متقاضیان و یکی لیست دوره های تخصصی) در کنار یکدیگر قرار داده و بترتیب متقاضیان را بر اساس انتخابهای خود و انتخابهای دوره های تخصصی، به رشته/شهری که به او اختصاص می یابد، به اصطلاح MATCH میکند. دقیقاً مطابق روندی که همه ما در زمان کنکور آنرا تجربه کرده ایم.

چند نکته لازم به ذکر است. اول اینکه زمانی که شما در MATCH ثبت نام میکنید، تعهد میکنید که به هر رشته/شهری که MATCH شدید، بروید. در غیر این صورت عوابق تنبیهی برای شما در نظر خواهند گرفت که میتواند شامل محرومیت از شرکت در MATCH و همچنین معرفی شما به یک سری موسسات (مثل ADA، ADEA و غیره) باشد. لذا زمانی که در حال انتخاب رشته در سایت MATCH هستید، این مطلب را مد نظر داشته باشید که باید به رشته/شهرهایی که انتخاب میکنید، در صورت قبولی، بروید.

البته همانطور که در ابتدا ذکر شد، تمام دوره های تخصصی و تمام دانشکده ها در MATCH شرکت نمیکنند. این رشته ها باصطلاح به نام Non-MATCH شناخته میشوند و بصورت کاملاً مستقل عمل میکنند. لازم به ذکر است که اگر شما در یک کدام از این رشته ها قبول شدید، لازم است تا از MATCH انصراف دهید تا مجازاتی شامل حال شما نگردد.

پس از پایان اعلام نتایج MATCH، اصطلاحاً دوره Post-Match شروع میشود که در این دوره زمانی، دوره های تخصصی که موفق نشده اند ظرفیت خود را تکمیل کنند، از میان به اصطلاح لیست انتظار خود، دانشجوهای خود را با هماهنگی با خود متقاضی، انتخاب میکنند. البته قبول یا رد این پیشنهاد توسط متقاضی، هیچ اقدام تنبیهی بدنبال ندارد و شامل قوانین MATCH نیست.

MATCH بمانند سازمان سنجش، نقشی تعیین کننده در انتخاب رشته و دوره تخصصی متقاضی ایفا میکند، حال آنکه PASS تنها یک وب سایت است که مدارک متقاضی را برای دوره های تخصصی بصورت مجزا ارسال میکند و هیچ نقش تصمیم گیری ندارد. یک دوره تخصصی میتواند با هیچ کدام از این دو شرکت قرارداد نداشته باشد یا اینکه با یک کدام از آنها قرارداد داشته باشد یا اینکه با هر دو قرارداد داشته باشد که لازم است در زمان ثبت نام مد نظر قرار گیرد. جهت توضیحات اختصاصی، به توضیحاتی که در رابطه با هر کدام از این دو موسسه داده شده، مراجعه کنید.

INBDE (Integrated National Board Dental Examination) یک آزمون جامع برای ارزیابی دانش و مهارت‌های ضروری دندان‌پزشکان در ایالات متحده است. این آزمون به صورت یکپارچه طراحی شده است تا توانایی داوطلبان را در حل مسائل بالینی و کاربرد دانش علمی در شرایط واقعی ارزیابی کند. برای موفقیت در این آزمون، توصیه می‌شود از منابع معتبر مانند Dental Decks،,El Maestro, Mental Dental  First Aid، Kaplan و Bootcamp استفاده کنید. همچنین، مرور سوالات سال‌های گذشته، شرکت در آزمون‌های شبیه‌سازی‌شده، و تمرین حل سناریوهای بالینی به درک بهتر مفاهیم کمک زیادی می‌کند. برنامه‌ریزی منظم، مرور مداوم، و تمرکز بر درک مفاهیم به جای حفظ کردن مطالب، از مهم‌ترین عوامل موفقیت در این آزمون هستند. توجه داشته باشید که این امتحان در آمریکا برگزار می شود و برای ثبت نام باید ریزنمرات شما توسط ECE یا WES ترجمه و ارسال شده باشد.

ارسال شده باشد.

جهت کسب اطلاعات بیشتر در رابطه با بورد میتوانید به صفحه آن در سایت ADA مراجعه کنید:

http://www.ada.org/en/jcnde/examinations/nbde-general-information

همه دوره های تکمیلی (Advanced Standing) که تعداد آنها حدود 17 عدد میباشد، شرط قبولی در امتحانINDBE را برای متقاضی در نظر گرفته اند.  چنانچه شما امتحان فوق را پشت سر نگذاشته باشید، نمیتوانید برای این دوره ها اقدام کنید. امتحان INBDE تنها در کشور آمریکا و کانادا برگزار میشود و لذا برای پشت سر گذاشتن آنها لازم است تا قبلاً وارد یکی از این دو کشور شده باشید. از آن طرف، برخی دوره های تخصصی هستند که این شرط را برای متقاضیان خارجی خود برداشته اند.

اگر شما هنوز دانشجو هستید، برای ثبت نام در این امتحان تنها لازم است که دوره علوم پایه را پشت سر گذاشته باشید. برای این منظور لازم است تا رئیس دانشکده دندانپزشکی شما، فرم مربوطه را که در بسته ثبت نام امتحان موجود است تکمیل و مهر و امضا کند. البته همکاری واحد ریاست دانشکده های ایران ممکن است مشکل باشد، ولی کسب رضایت آنها در این مورد لازم و ضروری است. اگر هم که شما هم اکنون دندانپزشک هستید، برای شرکت در امتحان لازم است تا ریزنمرات و مدرک خود را بهمراه ریزنمرات دبیرستان، توسط ECE یا WES ارزشیابی کنید و مدارک ارزشیابی شده را بهمراه سایر مدارک مورد نیاز برای ADA ارسال کنید. امتحان بورد بصورت Online برگزار میشود و شما هر موقع که میخواهید میتوانید در آن شرکت کنید. البته  معمولاً رزرو کامپیوتر در آن را باید چند هفته قبل از زمان مورد نیاز انجام داد، چون شرکتی که امتحان بورد را برگزار میکند (www.prometric.com) شلوغ بوده و معمولاً پیدا کردن کامپیوتر خالی چنانچه دیر اقدام کرده باشید، مشکل میباشد. جهت اطلاع از سایر مدارک مورد نیاز، به سایت امتحان مراجعه کنید:

https://jcnde.ada.org/inbde

انصراف از دوره دندانپزشکی عمومی ایران جهت ادامه تحصیل در آمریکا به هیچ وجه توصیه نمیشود و بنظر من تصمیم اشتباهی است. در نظر بگیرید که شما چه زحمتی کشیده اید تا موفق شده اید موقعیت کنونی را بدست آورید. صرفنظر از آن، کیفیت دوره های دندانپزشکی عمومی ایران با آنچه در آمریکا ارائه میشود آنقدر نیست که بخاطر آن بخواهید آنچه در ایران دارید را رها کنید. البته نه اینکه تفاوتی موجود نباشد، تفاوت هست؛ ولی هزینه آن نیز بالاست. شما در ایران برای تحصیل دندانپزشکی در دانشکده دولتی، هزینه ای تقریباً نزدیک صفر پرداخت میکنید، حتی هزینه تحصیل در دانشگاه آزاد ایران هم شاید معادل خرج زندگی یک ساله شما در آمریکا خواهد بود. پس تصمیم شما مبنی بر ترک دندانپزشکی ایران هزینه ای سنگین را بر شما تحمیل خواهد کرد. علاوه بر بحث مالی، از نظر زمانی هم شما ضرر خواهید کرد. اگر شما دندانپزشکی را در ایران تمام کنید و ۲ سال هم دوره تکمیلی در دانشکده های آمریکا بگذرانید، جمعاً میشود ۸ سال.

جهت قبولی در رشته دندانپزشکی عمومی در آمریکا، شما نیاز به یک مدرک لیسانس خواهید داشت که حدود ۴ سال طول میکشد. همچنین خود دوره دندانپزشکی هم ۴ سال طول میکشد که جمعاً میشود ۸ سال.  اما در نظر داشته باشید که شما احتمالاً الان که این مطلب را مطالعه میکنید حداقل یک یا ۲ سال از دوره دندانپزشکی خود را پشت سر گذاشته اید که باید آنرا به عدد ۸ اضافه کنید. همچنین جهت ورود به رشته دندانپشکی، باید امتحان DAT  را با نمره خوب پشت سر بگذارید، نمره دوره Undergraduate (در رده لیسانس) شما باید کامل باشد (4.0) و بسیاری مسائل و زحمات دیگری که باید انجام دهید تا بتوانید خود را وارد دوره دندانپشکی بکنید. بهرحال دندانپزشکی در آمریکا یکی از شغلهای پردرآمد بشمار میرود و متقاضی زیاد دارد. در مقام مقایسه، شما امتحان کنکور را با تمام سختیها و مشکلات با موفقیت پشت سرگذاشته اید، تنها کافی است تا این دوره را تمام کنید، مدارک خود را آزاد کرده و جهت قبولی در دوره تکمیلی با همتاهای خود رقابت کنید. رقابت جهت قبولی در دوره های تکمیلی بمراتب از رقابت جهت قبولی در دوره های دندانپزشکی عمومی راحت تر است، چرا که متقاضی کمتر میباشد و همچنین ما بصرف ایرانی بودن، نسبت به کاندیداهایی که از کشورهایی چون هند و پاکستان می آیند، وضعیت بمراتب بهتری در دندانپزشکی داریم و به لطف دانشجویانی که قبل از ما زحمت ترسیم چهری ای خوب از دندانپزشک ایرانی را برعهده داشته اند، مورد نظر کمیته های ثبت نام هستیم. همچنین اکثر این دوره ها دوست دارند تا در میان قبول شدگان، باصطلاح Diversity وجود داشته باشد (یعنی اینکه همه قبول شدگان از یک کشور نباشند و از رنگها و نژادهای مختلف حضور داشته باشند). به این دلیل و با توجه به اینکه تعداد ایرانیهایی که قدم به این راه میگذارند، اندک است، شانس قبولی ما هم بیشتر خواهد بود.

در یک جمع بندی میتوان گفت که جز بدلایل سیاسی و یا خانوادگی، انصراف از دندانپزشکی در ایران و اقدام جهت شروع مجدد دوره در آمریکا کاملاً غیرمنطقی، غیر اقتصادی و غیرقابل توجیه میباشد که قریب به یقین پشیمانی را بدنبال خواهد داشت.

انصراف از دوره تخصصی دندانپزشکی به امید ادامه تحصیل در آمریکای شمالی توصیه نمیشود. صرفنظر از زحمتی که شما کشیده اید تا موفق شدید از سد امتحان تخصص گذر کنید، دلایل دیگری هم هست که شما را میتواند جهت اتمام دوره تخصصی در ایران مصمم تر کند.

دوره های تخصصی در ایران، جز جراحی، حدود ۳ سال (۱ سال کم یا زیاد) طول میکشند. همانگونه که قبلاً ذکر شد، چنانچه شما امروز تصمیم به مهاجرت بگیرید، در بهترین حالت حدود 1 تا 2 سال زمان دارید تا بطور مناسب مقدمات آنرا فراهم کنید. لذا بفرض هم که رزیدنت سال یک باشید، تا زمانی که قطعاً بتوانید مهاجرت کنید، دوره تخصصی شما تقریباً رو به اتمام است. پس چه بهتر که زمانی که پا به آمریکا میگذارید، دوره تخصصی خود را تمام کرده باشید تا چیزی را از دست نداده باشید. آنچه مسلم است، برخلاف آمریکا، در ایران هر کس که وارد دوره آموزشی شود، اگر مشکل جسمی، هوشی یا عاطفی نداشته باشد، قطعاً دوره را خوب یا بد، تمام خواهد کرد. حتی من توصیه میکنم که در امتحان بورد ایران شرکت کنید و پس از قبولی در بورد، در صورتیکه همچنان احساس نیاز کردید، به آمریکای شمالی مهاجرت کنید. مدرک تخصص ایران گرچه از نظر قانونی ارزشی در آمریکا ندارد (منظور اینکه نمیتوانید با آن برای پروانه کار اقدام کنید و غیره)، اما راه شما را برای ورود به دوره های تکمیلی و تخصصی بمراتب هموارتر خواهد کرد. چنین مدارکی برای کمیته ثبت نام دوره های تخصصی بسیار جذاب بوده و امتیاز بالقوه خوبی محسوب میشود. پس با توجه به اینکه اصل زحمت تخصص را کشیده اید، لطفاً همت کرده و دوره را تمام کنید و بعد از قبولی در بورد تخصصی ایران، در صورت نیاز مهاجرت کنید.

شما اگر انصراف دهید، با مدرک دندانپزشکی عمومی وارد آمریکا میشوید و قاعدتاً باید دوره تکمیلی را طی کنید که حداقل 3 سال زمان میبرد (یک سال زمان برای قبولی و 2 سال هم طول دوره) و قبولی مستقیم در تخصص هم چیزی نیست که بتوانید روی آن حساب کنید و همانگونه که قبلاً توصیه کردم، نباید محور برنامه ریزی شما باشد. زحمت بسیار و شانس بسیاری لازم است تا بتوانید آنچه را که هم اکنون کسب کرده اید و برای شما نقد است، مجدداً در آمریکا تکرار کنید. اگر واقعاً قصد مهاجرت دارید، برنامه ریزی برای آنرا از هم اکنون میتوانید شروع کنید و در حین دوره تخصصی، مقدمات لازم را فراهم کنید تا پس از پایان دوره، زمان سوخته خود را بحداقل برسانید. مطالعه برای بورد عمومی آمریکا و قبول شدن در آن، امتحان تافل، ارزشیابی مدارک و غیره، همه و همه زمان میبرد. علاوه بر این، شما هر سال که برای دوره های تکمیلی یا تخصصی اقدام کنید، در آمریکا رسم بر این است که سال بعد وارد دوره میشوید (بعنوان مثال، شما اگر در تابستان امسال اقدام کنید و ان شاء الله قبول شوید، در تابستان سال بعد دوره شما شروع میشود). علاوه بر موارد ذکر شده، لطفاً در نظر داشته باشید که شما با یک دندانپزشک عمومی فرق دارید. دندانپزشک عمومی که در دوره تخصصی در ایران قبول نشده، چیزی برای از دست دادن ندارد، بهرحال موفق نشده یا اینکه نخواسته، نتوانسته از سد امتحان تخصص بگذرد و برای همین با شما فرق میکند. اگر شما از دوره تخصصی انصراف دهید، بار روانی این تصمیم، شما را در طول این راه طاقت فرسا رها نخواهد کرد. چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی!

در یک جمع بندی میتوان نتیجه گیری کرد که انصراف از دوره تخصصی در ایران به امید ادامه تحصیل در آمریکای شمالی، جز بدلایل سیاسی یا خانوادگی، غیرمنطقی، غیر اقتصادی و غیر قابل توجیه میباشد و توصیه میشود تا رزیدنت در حالیکه مشغول تحصیل در دوره تخصصی میباشد، در صورت نیاز اقدامات لازم جهت ادامه تحصیل را انجام دهد، ولی اصل مهاجرت را به بعد از قبولی در امتحان بورد تخصصی در ایران موکول کند.

با مراجعه به وب سایت برخی دانشکده ها، این امکان برای متقاضی وجود دارد تا در یک رشته تخصصی (فرضاً پریو)، دوره دو ساله (Certificate-Only) یا دوره سه ساله (Certificate و Masters در یک رشته دیگری مثل بیولوژی یا دندانپزشکی جامعه نگر) یا دوره 4، 5 تا 7 ساله ( Certificate در رشته تخصصی در کنار دکترا یا PhD رشته ای دیگر مثل بیولوژی یا دندانپزشکی جامعه نگر و غیره) را انتخاب کند. در اینکه کدام رشته را انتخاب کنید، موارد زیر را مد نظر داشته باشید:

1- چند وقت پیش وزارت بهداشت ایران بخشنامه ای صادر کرد که بر اساس آن، چنانچه دوره تخصصی که دانشجو در خارج از کشور طی میکند، کمتر از دوره تخصصی همان رشته در ایران باشد، مدرک کسب شده ارزشیابی نمیشود. بنابر این بخشنامه، بعنوان مثال، اگر شما تصمیم دارید تا بعد از اتمام تحصیل بهر شکل به ایران برگردید، مد نظرتان باشد که این احتمال وجود دارد که دوره های دو ساله Certificate-Only توسط وزارت بهداشت ایران ارزشیابی نشود (چرا که اکثر دوره های تخصصی در ایران هم اکنون حداقل سه ساله هستند). البته با مراجعه حضوری که به وزارت بهداشت داشتم (تابستان 87)، توسط مسئول مربوطه عنوان شد که احتمال دارد در مواردی که دانشگاه خیلی معتبر باشد، ارفاق صورت پذیرد، ولی او توصیه کرد که در صورتیکه دانشجو میتواند و قدرت انتخاب دارد، دوره سه ساله را انتخاب کند تا کار شسته و رفته بوده و روند برگشت به ایران بدون دردسر و بدون نیاز به برگزاری مجدد امتحان بورد تخصصی، گذراندن دوره تکمیلی و غیره انجام پذیرد.

2- هر چه طول دوره انتخابی شما بیشتر باشد، احتمال قبولی شما افزایش مییابد. چرا که متقاضی آمریکایی دوست دارد تا زودتر مدرک گرفته و وارد بازار کار شود. برای همین منطقی است تا دوره های مشترک با Master یا PhD  را انتخاب کنید، اگر میخواهید روند قبولی خود را تسهیل بخشید.

3- اکثر دوره های تخصصی، هزینه ثبت نام بالایی دارند. در هنگام انتخاب رشته توجه داشته باشید که هر سال اضافه تحصیلی، هزینه ثبت نام و هزینه زندگی در آمریکا را نیز بهمراه خواهد داشت که پس از فارغ التحصیلی مجبور به بازپرداخت آن هستید.

4- تحقیقات در آمریکا مشکل تر از تحقیقات در ایران است، چرا که استانداردهای آن بمراتب از ایران بالاتر است. بهمین دلیل توجه داشته باشید که اگر اهل تحقیق نیستید، خود را به دردسر دوره های علوم پایه مشترک با رشته تخصصی خود گرفتار نکنید.

5- دوره ای که انتخاب میکنید باید با سوابق تحصیلی شما همخوانی داشته باشد تا شانس قبولی شما افزایش یابد. اگر شما پس از فارغ التحصیلی تنها مشغول به کار و کسب درآمد بوده اید، یقیناً انتخاب دوره هفت ساله مشترک تخصصی اندو و PhD بیولوژی دهان به نفع شما نخواهد بود. چرا که این سوال برای مسئول ثبت نام پیش خواهد آمد که چنانچه این شخص ادعا میکند که میخواهد 7 سال تحقیق کند، چرا تا بحال این کار را انجام نداده است. از آن طرف فرض کنید شخصی پرونده درخشانی از سوابق تحقیقاتی دارد و برای دوره تخصصی دو ساله پریو اقدام میکند. آنچه مسلم است، سابقه باید با نوع رشته درخواستی همخوانی داشته باشد.

بله. انجمن دندانپزشکان آمریکا دوره های تکمیلی کانادا را قبول دارد و آنها را همانند دوره های آمریکا،  Accredited حساب میکند. بعبارت دیگر از نظر حرفه ای، تفاوتی بین فارغ التحصیل آمریکا و کانادا وجود ندارد. البته توجه داشته باشید که فارغ التحصیلی از دوره تکمیلی، شرط کافی برای شروع به کار نیست و شما موظف هستید که امتحانات بورد ایالتی یا منطقه ای را نیز پشت سر بگذارید (جهت توضیحات بیشتر به سوال مرتبط با نحوه دریافت پروانه کار مراجعه کنید)